Categorie archief: expositieverslagen

Verslagen van exposities in galeries, musea en non-profit kunstinstellingen.

Delirium & Destiny – A Tale Of A Tub

expositieverslagen, ,

 

A Tale Of A Tub - Justus van Effen ComplexIk sta op het binnenplein van het Justus van Effen complex in Spangen – Rotterdam.  In het voormalig badhuis van het complex is A Tale Of A Tub gevestigd. Een non-profit kunstorganisatie. Voor de opening van de expositie ‘Delirium & Destiny’ vindt er een zo performance plaats.

Ik kijk omhoog naar de architectuur. Het woonblok stamt uit 1922 en is tussen 2010 en 2012 schitterend gerestaureerd.  Het is een van de eerste resultaten van het ‘nieuwe bouwen’. Een periode van radicale vernieuwing in de architectuur (1915-1960). Het straat hoop uit, geloof in een betere wereld.

De huidige tijd wordt gekenmerkt door onzekerheid. Oorlogen, aanslagen, migrantenstromen, opwarming van de aarde, orkanen halen bijna dagelijks het nieuws. Waar is dat optimisme van bijna honderd jaar geleden gebleven?

Delirium & destiny - A Tale Of A Tub - Lapsus Kairos
Lapsus Kairos – Performance van Himali Singh Soin en David Soin Tappeser. speciaal voor het Justus van Effen Complex.

De performance is begonnen. 12 performers staan verdeeld rond een driehoekig perk. In het midden een drummer. Hij tikt 2x met zijn stokken. De performers beginnen met het uitspreken van een tekst, begeleid door een zachte drumsolo. Op een signaal van drummer stoppen de sprekers weer. De routine wordt twaalf keer herhaald. Bezoekers lopen stil van spreker naar spreker. Woorden van allerlei verhalen verwaaien in de wind of blijven achter in de hoofden van mensen.

Delirium & destiny - A Tale Of A Tub - Lapsus Kairos
Lapsus Kairos – Performance van Himali Singh Soin en David Soin Tappeser. speciaal voor het Justus van Effen Complex.
Delirium & destiny - A Tale Of A Tub - Lapsus Kairos
Lapsus Kairos – Performance van Himali Singh Soin en David Soin Tappeser. speciaal voor het Justus van Effen Complex.

De titel van de expositie is ontleend aan de autobiografische roman van de Spaanse filosofe Maria Zambrano. Van haar komt het bijzondere begrip ‘poëtische rede’. Twee ogenschijnlijke tegenstellingen worden haast als vanzelfsprekend samengevoegd. Poëzie is verwondering en rede verklaring. In een tijd waarin verklaringen te kort schieten, kan verwondering nieuwe inzichten geven. Het is dus een begrip met actuele waarde.

‘Delirium & Destiny’ is een project van Suzanne Wallinga en Eloise Sweetman). Het wil inzicht geven in het werk van de genoemde Maria Zambrano. Een filosofie waarin vastomlijnde begrippen vloeibaar zijn, zoals man-vrouw, denken-doen. Een actuele vise voor een wereld waarin de tegenstellingen steeds grotere worden en standpunten verharden.

Delirium & destiny - A Tale Of A Tub - Lee Kit
Lee Kit
Trees - leporello - Etel Adnan - 2012
Trees – leporello – Etel Adnan – 2012

Het woord expositie wordt in ieder geval flink opgerekt. Behalve de tentoonsteling in A Tale Of A Tub, zijn er kleine ‘situaties’ van Lee Kit bij particulieren die wonen in het complex. Er is een uitgebreid programma van lezingen, workshops, artist-talks en performances. Zo is er vanavond (14 sept) de lezing ‘Vrouwen in de filosofie’ door Joyce Pijnenburg.)

Links.
Delirium & Destiny – A Tale Of A Tub.

expositie: Delirium & Destiny, t/m 5 november (vr-zo, 13-18 uur) bekijk ook uitgebreide neven programma.
locatie: A Tal Of A Tub, Justus van Effenstraat 44, 3027 TK Rotterdam.

Installatie van Lee Kit in een particuliere woning. Er hoort een geluidfragment bij, dat te horen is via een casseterecorder
‘Installatie’ van Lee Kit in een particuliere woning. Er hoort een geluidfragment bij, dat te horen is via een cassetterecorder
Delirium & destiny - A Tale Of A Tub - Nicole Timmer
Nicole Timmer, All the movements of all the bodies, 2017
Delirium & Destiny - A_Tale Of A Tub - Lee Kit
Lee Kit

Sanne Vaassen – 00.00.0000 -Alpert+Leary

expositieverslagen, galeries, ,

‘How a grain of sand from the desert can fall on my cheek in the form of a raindrop by the evaporation of water in a distant land.’

Deze uitspraak komt van de website van Sanne Vaassen. Het staat bovenaan de ‘about’ pagina. Het is de filosofische kern van haar kunstenaars praktijk. Het gaat over wat kan veranderen en wat (hetzelfde) blijft. Over identiteit. In de expositie 00.00.0000 bij Alpert+Leary die twee projecten van haar toont komt die vraag ook weer aan de orde. Maar daarover later.

De kunstenaar ontmoette ik voor het eerst op de Unfair 2016. Twee werken die ze daar toonde zijn me bijgebleven.  Voor het werk ‘Cartography’ heeft de Sanne al haar sproeten op haar lichaam in kaart gebracht. Bezoekers konden vervolgens een van die sproeten op hun lijf laten tatoeëren. Neem je met het zetten van die sproet ook een stukje van haar identiteit over? Het project ‘Kintsugi’ gaat om een verzameling scherven die ze verzameld heeft tijdens haar studie in Maastricht. De hoofdstad van Limburg had lange tijd een bloeiende porselein-industrie, dus ze verzamelde er aardig wat. De scherven staan netje geordend op een poster. Je kunt er een kiezen en die ergens op een wand in je huis laten inmetselen door de kunstenaar.

Alpert+Leary is een nieuwe, kleine galerie met twee zalen in hartje Amsterdam. Het wil actuele kunst van nationale – en internationale kunstenaars presenteren. Aandacht geven aan sociale verantwoordelijkheid is een ander uitgangspunt. De expositie 00.00.0000 past goed binnen die uitgangspunten.

In de bovenzaal hangen vijf weefwerken. Ze roepen een vreemde gewaarwording op. Het materiaal lijkt niet echt geschikt om mee te weven (met de hand). De kleuren, die in alle werken worden gebruikt, roepen associaties op. Al kun je niet gelijk thuis brengen welke.  Sanne Vaassen haalde vijf Nederlandse vlaggen uit elkaar en gaf het resultaat, een zak met losse draden, aan vijf verschillende wevers.

Geweven door een wever uit de draden van de Nederlandse vlag

In de benedenzaal snorren een zevental projectoren.  Ze tonen in verschillende ritmes dia’s van bloemen.Bloemen zijn een deel van onze nationale identiteit. Het kijken naar al die steeds wisselende dia’s heeft iets rustgevends. Ik stel me niet de vraag hoe de beelden zijn ontstaan.  Later verteld Sanne me dat ze bloembladen tussen de glazen ramen van de dia’s heeft geplaatst.

Sanne Vaassen - Flowers
In de dia’ s zijn bloembladeren tussen de glazen platen van de dia gestopt

Na beide zalen bekeken te  hebben, denk ik aan de titel van de expositie en aan de lijst die aan de uitnodiging is toegevoegd. Die lijst bevatte enige demografische gegevens van Nederland van de afgelopen 50 jaar. Onder andere het aantal immigraties en emigraties. Hoe breng ik al die dingen bij elkaar? Ik blader door en boekje dat in de zaal ligt. Het bevat foto’s en teksten met als onderwerp de rijke geschiedenis, herkomst en productie en het gebruik van bloemen. In het boekje zit ook een kaartje. Een effen beige kleur. Er staat links  boven  ‘Emigreren’ op. Een bouwmarkt in Nederland heeft die naam aan een van haar verfkleuren gegeven…

expositie: 00.00.0000, t/m 14 okt 2017, do-za 12-18 uur
locatie: Alpert+Leary, Staalstraat 19, 1011 JK  Amsterdam

 

 

 

 

42 jaar galerie De Witte Voet

expositieverslagen, ,

Bij Keramiek denk je al gauw aan klassieke vazen, mooie schalen, sierlijke vogels, schattige pinguïns of dikke dames in kleurrijke badpakken. De laatste tijd is dat beeld aan het veranderen. Keramiek is hip. Maar er is een kleine galerie in Amsterdam die al 42 jaar de keramiek in al zijn rijkdom toont en niet die functionele, mooie, nuttige dingen.

Anne Ausloos
Anne Ausloos, dit werk viel me op bij een eerder bezoek aan de galerie

Dat is galerie De Witte Voet in de Kerkstraat in Amsterdam. Annemie Boissevain begon de galerie in 1975. Na werkzaam te zijn geweest in het Rijksmuseum en een aantal jaren als galerie assistente te hebben gewerkt, wilde voor zichzelf beginnen. Geen elitaire galerie voor de ‘upper class’ maar een plek waar iedereen welkom was. Haar avontuur begon in een kelder aan de Brouwersgracht ook in de hoofdstad. Aan die locatie dankt de galerie de naam. Je kunt een kelder zien als de voet van een huis. En ergens las Annemie de (oude) uitspraak: ‘de konst heeft 4 witte voeten’. Zo ontstond de naam ‘De Witte Voet’.

Keramiek was geen vanzelfsprekende keuze. Ze wilde zich onderscheiden tussen de vele galeries in Amsterdam.  Gaandeweg is ze van klei gaan houden. Nu wordt ze wordt door kunstenaars in binnen en buitenland gewaardeerd om haar standvastig beleid en moedige keuzes. Wat ze zelf mooi vind is al die jaren haar leidraad geweest. Geld en gelikte kunst waren aan haar niet besteed. Haar overtuigingskracht en vitaliteit zijn aanstekelijk, zelfs na 42 jaar.

Ze wijst me op het ‘servies’ dat op een grote tafel in het midden van de galerie is opgesteld. De perfect rond ogende zwarte  lijnen zijn met de hand op het witte porselein aangebracht. De borden die je eerst wat minzaam bekeek gaan voor je leven. Al die borden met al die cirkels. In de plaatsing van die cirkels is geen patroon te herkennen. Ze dansen en de nauwelijks waarneembare onregelmatigheid van het handwerk voegt er een dimensie aan toe.

Clare twomey
Clare twomey

Het -grotendeels in je eentje- runnen van een galerie is geen sinecure.  Daarom gaat de De Witte voet stoppen.  Het laatste half jaar heeft ze kunstenaars getoond met wie ze de afgelopen 42 jaar gewerkt heeft. Tot 24 juni toont ze tot slot vier Britse kunstenaars (Martin Smit, Rod Bugg, Ken Eastman en Clare Twomey).

Dus neem je kans om deze kleine galerie te bezoeken die in het grote Amsterdam altijd haar eigen koers gevaren heeft. Met een kunstdiscipline die niet vanzelfsprekend was. Voor Annemie Boissevain is het goed. Voor Amsterdam is het jammer en ik sla me voor mijn kop dat ik niet veel eerder deze galerie bezocht heb!

Links
Galerie De Witte Voet.

expositie: 4 British Artists t/m 24 juni, wo-za 12-18 uur.
locatie: Galerie De Witte Voet, Kerkstraat 135, 1017 GE  Amsterdam.

Rod Bugg
Rod Bugg
Clare twomey
Ken Eastman
Martin Smith
Martin Smith
Clare Twomey
Clare Twomey
Rod Bugg
Rod Bugg

Joost Krijnen – Delayed Union – Plan B Projects

expositieverslagen, Geen categorie, , , ,

Joost Krijnen heeft inmiddels een aardige naam opgebouwd. Zijn grote, schetsmatige tekeningen zijn regelmatig te zien op beurzen en bij galeries. Dus als ik de expositieruimte van Plan B Projects in Amsterdam Noord binnen loop, ben ik even verbaasd. Zijn er soms twee kunstenaars met dezelfde naam? Wat ik zie zijn vrolijke schilderijen van bescheiden formaat. Gelukkig herken ik als snel het handschrift van de kunstenaar. Zijn die schilderijen een nieuwe stap?

Joost Krijnen - Plan B Projects

Plan B Projects presenteert graag het onderzoek in de kunst. De ruimte tussen het atelier en de galerie. In het atelier kan de kunstenaar experimenteren wat hij wil maar in de galerie moet verkoopbare kunst hangen. Dat is een grote stap.  Voor een kunstenaar is feedback van het publiek waardevol voordat zijn werk met een prijskaartje aan de witte muren hangt. Pan B projects schept daarvoor gelegenheid.

Joost Krijnen stond al een tijd op ‘het lijstje’ van initiatiefnemers (Tarja Szaraniec & Tomas Adolfs). De gelegenheid deed zich voor nadat de kunstenaar geruime niet goed kon werken vanwege een dubbele armbreuk (zelfde arm!).  Als een soort van revalidatie was het aanbod om te exposeren in Amsterdam Noord ideaal. Zonder druk kon hij zo nieuw werk maken.

Joost Krijnen - Plan B Projects

De zon die met een hoed op van een cocktail nipt. Geniet hij even van de zon? De zon speelt ook in de andere werken in de expositie Delayed Union een hoofdrol. Een soort verhaal. In zijn grote tekeningen lijkt hij ook een verhaal te willen vertellen. Tekeningen waarop hij vaak andere tekeningen aanbrengt. Of combineert met installaties. Ook in deze expositie bedient hij zich van een installatie. De cominaties die hij maakt zijn even boeiend als raadselachtig. Misschien is Joost Krijnen een verhalenverteller maar zegt hij niet welk verhaal hij vertelt.

Links
Joost Krijnen.
Mertens Plan B Projects.

expositie: Joost Krijnen – Delayed Union, t/m 3 juni 2017 vr+za 13 – 17 uur
locatie: Plan B Projects *, Hamerstraat 22, 1021 JV Amsterdam.

* Plan B Projects wordt gesteund door Mertens frames.

Joost Krijnen - Plan B Projects

Joost Krijnen - Plan B Projects

Joost Krijnen - Plan B Projects

Niek Hendrix – Projections – Dapiran

expositieverslagen, ,

niek_hendrix_projections_dapiran_1

Bovenstaand werk van Niek Hendrix bij Dapiran Art Project Space is een van mijn favorieten in de expositie Projections. Waarom? Omdat het mij opvalt. De meeste voorwerpen die Niek schildert hebben nogal wat verwijzingen naar de (kunst)geschiedenis. Natuurlijk heeft dit werk ook verwijzingen maar het is ook nog zo hedendaags. Je kunt het gewoon nog kopen in een (muziek)winkel.

Het apparaatje is met grote zorg en toewijding geschilderd. De precisie frappeert je.   Langzaam glijden je ogen over de letters, de schroeven, de krassen en vlekken. De knoppen waar je even aan zou willen draaien. Het hele apparaat, je zou het voor je gevoel zo kunnen pakken om mee te nemen.

Het is in zwart/wit geschilderd net als alle andere werken en dat is bijzonder. Zwart/wit verwacht je eerder bij tekeningen of vroeger fotografie. Het maakt de werken in Projections gelijkwaardig. Het instrumentje voor gitaristen is niet meer of minder dan het lam gods, dat even verder is te zien. Momenten uit de menselijke geschiedenis. Beelden met een verhaal, met vragen.

Roept zo’n elektronisch apparaatje nog vragen op? Het lijkt zo duidelijk. Maar toch. Het staat op een podium. Misschien kijken wel duizenden mensen naar de gitarist. Hij laat een gloedvolle solo horen. Zonder dat instrumentje was het niet zo mooi geweest.  Het staat nauwelijks zichtbaar op het podium en doet al jaren zijn ding. Mogelijk wordt het ooit vervangen door een computertje maar wie weet weerstaat het de digitalisering door zijn eenvoud en gebruiksgemak. Een icoon van zijn tijd.

Zo is het eigenlijk met alle werken in de expositie. Ze zijn met een overdonderende precisie geschilderd. Je bent even stil maar dan komen er vragen op, zo veel vragen…

expositie: Niek Hendrikx – Projections, t/m 24 juni 2017, vr en za 12 – 18 uur.
locatie: Dapiran Art Project Space, Springweg 59, 3511 VK Utrecht.

niek_hendrix_projections_dapiran_4

niek_hendrix_projections_dapiran_5

Niek Hendrix Projections Dapiran 3

Niek Hendrix Projections Dapiran 2

Poppositions 2017 (Brussel)

beurs, expositieverslagen, , , , , , , , , ,

De 35tigste editie van kunstbeurs Art Brussels is voorbij. Het evenement is inmiddels zo populair dat er diverse andere beurzen in Brussel in dezelfde periode worden georganiseerd. Zoals Independent, YIA, Offcourse en Poppositions.

poppositions_ing_art_centre_2017

Poppositions -die dit jaar zijn zesde editie beleefde- heeft een bijzonder format. Het is een mix van commerciële galeries en non-profit kunstinstellingen. De organisatie is low budget, dus geen strakke stands en geen champagnebar. Deelnemers delen de ruimte zonder afscheidingen, dat geeft een ongedwongen, open karakter.

Vorig jaar was de locatie behoorlijk alternatief. Op het plein voor de ingang stond een food-truck. De bar was een deur op schragen en wat eenvoudige tafels. De toegang was een vrijwillige bijdrage. De expositieruimte leek veel op een (verlaten) fabriekshal. Het zal een deel van kunstliefhebbers zeker hebben weerhouden van een bezoek. Misschien dat dit jaar de beurs daarom neerstreek in het statige ING Art Centre aan het Koningsplein. Geen bar (alleen tijdens evenementen) maar wel een toegangsprijs van 7 euro. Waar de beurs volgend jaar gehouden wordt? Dat is nog onbekend, de beurs kiest elk jaar een andere locatie.

Poppositions bevaart een andere ader van de kunst, minder commercieel, persoonlijker, dichter bij de bron. De kunstenaars zijn vaak zelf aanwezig. Je komt makkelijk tot een gesprek. Als is de communicatie soms lastig als voor beide partners het Engels niet vanzelfsprekend is. Je voelt de drive van kunstenaars. Kunstinstellingen zoeken naar nieuwe mogelijkheden voor het presenteren van kunstenaars. Het is allemaal wat minder gevestigd. Hierbij een selectie uit mijn belevenissen:

Galerie Rianne Groen toonde werk van Miko Veldkamp. In vast formaat olieverf schilderijen schildert de kunstenaar wat  hij beleeft, ziet en meemaakt in zijn leven. Hij heeft een krachtige stijl, het vast formaat maakt elke herinnering even belangrijk.

Miko Veldkamp - galerie Rianne Groen
Miko Veldkamp – galerie Rianne Groen

Lamart Offspace gevestigd in Antwerpen heeft geen vaste galerieruimte en zoekt steeds andere locaties voor het presenteren van kunstenaars. Kunst wordt zo op ongebruikelijke plekken getoond en (lang) leegstaande panden wordt nieuw leven ingeblazen. Op de beurs toonde Lamart werk van Flurin Besig.  De vreemde objecten zweven tussen sculptuur en design in.

lamart_offspace_flurin_bisig
Flurin Bisig – Lamart Offspace

Een fotografische cartografie van de Sahara maken. Om op die manier de ooit bewoonde delen in wat nu een grote woestijn is, in kaart te brengen. Dat is de achtergrond van het kunstwerk van Abdessamad El  Montassir. Op de foto’s zand met soms wat groen of bijna vergane ruïnes. De gefotografeerde planten groeien specifiek op die locatie, Le Cube (Independent Art Room) uit Marokko presenteerde de kunstenaar.

Abdessamad El Montassir Le Cube
Abdessamad El Montassir Le Cube

Natuurlijk wordt ook in Estland kunst gemaakt. Het Artist run Rundum Presenteerde een installatie van Kristina Ollek. Een uitvergrote foto van een aquarium ornament is op doorzichtig folie geplakt. De (namaak) rotspartij trok wel de aandacht.

Kristina Ollek Rundum Estland
Kristina Ollek Rundum Estland

Je selecteert als galerie een kunstenaar. Deze mag dan zelf een kunstenaar kiezen voor een duo expositie.  Het is de werkwijze van DMW Artspace uit Antwerpen.  Volgens de galeriehouder een succesvolle formule omdat de geselecteerden kunstenaars heel zorgvuldig zijn in de keuze van hun duo kandidaat. Op de beurs toonde de artspace echter maar één kunstenaar. Johan Gelper. Hij maakt van alledaagse materialen en gevonden voorwerpen, ietwat ijle objecten.

Johan Gelper - DMW Artspace
Johan Gelper – DMW Artspace

“Don’t Agonize, Organize!” was de slogan van deze editie van Poppositions. In het werk van Abdessamad El Montassir (Fotoproject Sahara) vind je het politieke engagement wel terug maar bij veel andere kunstenaars speelt nauwelijks een rol. De beurs zelf brengt met elke editie en dus ook deze de slogan in de praktijk. Niet mopperen over ‘gelikte beurskunst’ op beurzen maar zelf een evenement organiseren waarin het experiment vooraan staat!

Links.
Fotoverslag van mijn hand van Poppositions 2017.

Poppositions is voorbij het evenement vond plaats van 20 t/m 23 april 2017.

Met het mes schilde hij anders alleen appels – Monica Overdijk – Moira Utrecht

expositieverslagen, Geen categorie, ,

Een koevoet, een hamer, een schaar.  In zachte kleuren getekend hangen ze aan de muur. De vellen papier zijn niet ingelijst mar zijn direct aan de wand bevestigd. De voorwerpen lijken langzaam uit het papier op te doemen. Het voelt poëtisch.
Er is ook een ander kant, de objectiviteit, het afstandelijke. Een persoonlijke toets is ongewenst. Het gaat om het voorwerp, dat moet er zo natuurgetrouw mogelijk opstaan. Bijna alsof je het voorwerp van de muur kan pakken en gebruiken. Maar aan dat gebruiken kleeft een verhaal.

Krantenartikelen verzameld door Monica Overdijk

Kunstenaar Monica Overdijk is gefascineerd door moordzaken. Hoe komt een moordenaar tot zijn moord? Hoe kan hij of zij iemand met wie al jaren in gezamenlijkheid is doorgebracht ombrengen, vaak op gruwelijke wijze? Wat gaat er door de dader heen? Hoe is het contact met het slachtoffer tijdens de daad? Een pistoolschot vind ze te afstandelijk, te zakelijk. Het fysieke contact moet er zijn, hoe morbide en confronterend dat ook is.

Monica Overdijk - Riem

De moordwapens die ze tekent zijn niet de echte maar substituten. Jij en ik hebben die gewoon in ons huis liggen. Ze fotografeert de voorwerpen. Om het te tekenen toont ze een vergroting op een beeldscherm. Vanaf dat scherm wordt het voorwerp op papier gezet. Ze tekent met puntjes, ontelbare puntjes. Al die puntjes visualiseren het wapen. Zacht, poëtisch maar haarscherp. Het is alsof met al die puntjes die moordzaak voor haar een plek krijgt.

Bij het schrijven van dit blog voel ik toch twijfel.  Had de kunstenaar niet het echte wapen moeten tekenen? (Als daar door de politie toestemming voor was gegeven.) Was dat niet veel dramatischer geweest? Of had de sensatiezucht van de beschouwer dan de oprechte intentie van de kunstenaar overschaduwd?

Monica Overdijk - Touw

In Moira in Utrecht hangen de tekeningen in de expositie ‘Met het mes schilde hij anders alleen appels‘. In totaal wil ze 40 moordzaken met een tekening vereeuwigen. Daar heeft ze nog wel tijd voor nodig. Ze schat tot februari volgend jaar. Ze is zelf bij de expositie aanwezig dus je kunt met haar in gesprek.

expositie: Met het mes schilde hij anders alleen appels t/m 16 april, vr-zo 13-18 uur
locatie: Moira Expositieruimte, Wolvenstraat 10, 3512 CH Utrecht

Monica Overdijk - Koevoet

Monica Overdijk - Broodmes