Dappie, kunstenaarsinitiatief in de Dapperstraat

kunstenaars, artspaces, , , , , , ,

dappie-opening-4-aug-2017-0009

De enige constante in een mensenleven is verandering. Het is een kenmerk van deze tijd. Het zal te maken hebben met het gegeven dat we door mobiele telefonie en internet voortdurend met elkaar verbonden zijn, met de prijs en beschikbaarheid van materialen en apparatuur en de snelheid waarmee die producten geleverd kunnen worden. Het maakt de tijd die nodig is om een project te realiseren veel korter.

Die kracht of energie zal mede grondslag liggen aan de opleving van kunstenaarsinitiatieven. Er staan veel kantoorpanden en andere locaties leeg. De communicatie gaat snel, de inrichting kan met beperkte middelen worden uitgevoerd en reclame maak je gratis via sociale media. Dat kunstenaars zich ondernemender opstellen en de subsidies afnemen speelt zeker ook een rol.

dappie-opening-4-aug-2017-0007

dappie-opening-4-aug-2017-0008

Zo heeft in de Dapperstraat te Amsterdam het kunstenaarsinitiatief Dappie zijn intrek genomen. Op 4 augustus was de opening. Een leegstaand pand (op nummer 82) wordt als anti-kraak gehuurd.  De zes kunstenaars die het initiatief bestieren kennen elkaar van de HKU, de kunstacademie waar ze allemaal in 2016 afstudeerden. (Rood Kok, Max Schulze, Pien Verheijen, Hilke Walraven, Rein Verhoef en Jan Tromp). Ze delen een groot atelier en beheren een expositieruimte. Het is tijdelijk, elke dag kan de verhuurder bellen… Maar de huur is laag en ze kunnen aan het werk en exposities van hun eigen werk of andere kunstenaars organiseren!

dappie-opening-4-aug-2017-0010

Op dit moment exposeert Max Schulze, een van de huurders. Hij is zowel schilder als schrijver. In het WOW te Amsterdam heeft hij een residentie waar hij zich toelegt op schijven. Bij Dappie schildert hij. Zijn schilderijen hebben iets onbestemds. Je ziet een afbeelding van een  krijgsheer. Is het een mens of een standbeeld? Lauwerkrans om het hoofd, een gewaad wappert om hem heen, gespierd lichaam, een arm klaar om met zijn wapen uit te halen. Tot zover helemaal een standbeeld maar dat gezicht, die ogen. Vragen lijken door zijn hoofd te spoken. Neem ik wel de goede beslissing? Is het moreel juist wat ik doe? Word ik gewaardeerd? Heel menselijke vragen…

max-schulze-dappie-0002

expositie: Max Schulze. t/m 3 sept. vr en zat, 12h – 18h
locatie: Dappie, Dapperstraat 82, Amsterdam.

max-schulze-dappie-0004

max-schulze-dappie-0005

max-schulze-dappie-0003

Jop Vissers Vorstenbosch, Dapiran Art Project Space

galeries, ,
Jop Vissers Vorsenbosch - Lichtbak hangend aan de buitenmuur van de galerie
Een lichtbak van Jop Vissers Vorstenbosch aan de buitenwand van de galerie!

Vroeger schilderde kunstenaars de natuur vol ontzag. De mens werd door deze weerspannige metgezel op de aarde omringd en kon even mooi als wreed zijn. Prachtige bloemen, een lommerrijk laantje, de oogst die werd binnengehaald. Maar er waren ook verwoestende stormen, droogtes, hongersnoden, dodelijke epidemieën.

Tegenwoordig lijkt de mens de natuur te omringen. Met veel van de gevaren kunnen we beter overweg. Maar is het nu echt veiliger? Het gevaar komt nu van de mensheid zelf. Economische crisissen, uitputting  van de aarde, het klimaat, migrantenstromen. In het werk van Jop Vissers Vorstenbosch komen de krachten en gevaren van natuur en mens samen.  Beelden van woeste golven, dreigende luchten of desolate boomgroepen worden getoond met moderne lichtbakken.

Jop Vissers Vorsenbosch
Zeeschildering, licht en constructie vormen een bijzondere, actuele eenheid.

Maar waar de lichtbak zich doorgaans dienend opstelt om het werk te laten schitteren, gaan de bakken van Jop het gevecht aan en eisen de aandacht op. TL balken zijn niet verdwenen achter matglas dat het licht egaliseert. Integendeel, ze tekenen zich fel en trillend af achter de schildering op acrylglas. Constructie, licht en schilderwerk hebben elk hun eigen inbreng.

De inspiratie voor de lichtbakken deed de kunstenaar op tijdens een residentie in Detroit. Vroeger het hart van de Amerikaanse auto-industrie maar nu ernstig in verval. Leegstaande fabrieken, vervallen huizen en een enorme werkloosheid. Voor Job werd de teloorgang gesymboliseerd door de reclame lichtbakken. Eerst waren ze een symbool van het kapitalisme, nu vergaan en achtergelaten, sommige knipperen nog… Een tragedie niet veroorzaakt door een natuurramp maar door het handelen van de mens zelf.

En dan iets over de geschilderde bomen, wolken en golven. Ze zijn niet aangebracht met een fijn penseeltje maar vooral het resultaat van krassen, schuren en weghalen. Door deconstructie dus. Het past helemaal in het werk.

In Dapiran Art Project Space kun je zijn werk bekijken. De voortdurende strijd van de mens is in zijn werk rauw verbeeld. Niet perse somber, eerder heroïsch en daardoor hoopvol.

Links
Expositieinformatie Dapiran Art Project Space.
Verfgeweld – website Jop Vissers Vorstenbosch.

Andere actuele expositie waar het werk van Jop te zien is:
The Wild – W139 – Compromisloze kunst van Oscar Peters.
Het Stijlpaviljoen – Amersfoort.

 

expositie: Jop Vissers Vorstenbosch, t/m 26 aug. vr en za 12-18 uur.
locatie: Dapiran Art Project Space, Springweg 59 ,3511 VK  Utrecht.

jop-vissers-vorsenbosch_dapiran_1
Licht bak je kunt hem vinden in de kelder van de galerie (ven vragen)
vijf smalle werken van Jop Vissers Vorsenbosch
Vijf losse werken. Ze verbeelden TL lampen die elk op hun eigen manier branden

Atelier bezoek – Elena Khurtova & Marie Ilse Bourlanges

Atelierbezoek, Geen categorie, ,

Op mijn fiets  ben ik op weg naar het atelier van Elena Khurtova en Marie Ilse Bourlanges. Het is een pittig eindje fietsen want atelier-complexen liggen zelden in het midden van de stad. Maar uiteindelijk kom ik aan op de Cruqiusweg in Amsterdam. Het complex is in een oude fabriekshal gevestigd. Het is er levendig en er wordt hard gewerkt. Kunstenaars hebben de hal zelf ingericht. Er staat veel apparatuur waar atelierhouders gezamenlijk gebruik van maken. Het laat zien hoe belangrijk ateliercomplexen kunnen zijn voor beoefening van het kunstenaarschap.  Helaas moeten ze het complex verlaten. Amsterdam heeft andere plannen met het gebied.

Met koffie en een schaal Russische koekjes lopen we van de gemeenschappelijke kantine naar het atelier van het kunstenaarsduo.  De bescheiden ruimte staat  vol met kunst, af of in staat wording en andere voorwerpen van het project waar Elena en Marie Ilse mee bezig zijn. Tekeningen, foto’s, landkaarten vol lijnen en cirkels, breekbaar porselein en archiefdozen.

elena-kurthova_and_marie-ilse-bourlanges_11
Deel van het archief van grootvader Jacques Bourlanges

Het begon allemaal met een bericht dat Marie Ilse in 2013 kreeg over een archief van haar grootvader Jacques Bourlanges. Of ze daar belangstelling voor had. Ze wist van het archief niets af en was nieuwsgierig. Samen met haar compagnon toog ze naar Frankrijk waar het archief zich bevond. Het waren 24 dozen. De inhoud was zo bijzonder dat ze besloten met het archief aan de slag te gaan. Met steun van het Mondriaan fonds en de stichting Stokroos begonnen ze het project  onder de naam The sky is on the earth.

elena-kurthova_and_marie-ilse-bourlanges_7
Foto’s van grootvader Jacques en vrienden

Grootvader Jacques was in zijn werkzame leven civiel ingenieur. Een heel nuchter, technisch beroep. Hij had echter een passie waar hij zich na zijn pensionering volledig op stortte.  Jacques was er van overtuigd geraakt dat in Frankrijk veel nederzettingen en dorpen in de oudheid op locaties waren gebouwd volgens de patronen van sterrenbeelden. Vandaar al die minutieus ingetekende kaarten, volgeschreven notitieblokken, uitgeknipte artikelen en ander materiaal. Hij deed dat project niet alleen, samen met vrienden trok hij Frankrijk in voor zijn onderzoek. Na zijn dood lied hij het uitgebreide, zorgvuldig geordende archief achter. De vriendengroep had wel belangstelling maar de zoon van Jacques  wilde het zelf onderzoeken. Daar is het het nooit van gekomen en zo raakte het archief vergeten. Tot dat bericht…

elena-kurthova_and_marie-ilse-bourlanges_8
Een van de vele kaarten die Jacques Bourlanges intekende met lijnen en cirkels.

Elena en Marie Ilse benaderen het archief op hun heel eigen manier. Natuurlijk wilden ze weten wat de grootvader aan de wereld had willen vertellen. Ze bezochten de plekken waar hij was geweest. Ze logden (GPS) de routes die ze van locatie naar locatie hadden afgelegd en maakte foto’s van de plekken die hij hand onderzocht. Ze lazen zijn notitieblokken waarin stond hoe namen van dorpen zouden kunnen zijn ontstaan, gebaseerd op de namen van sterrenbeelden.

In het atelier is veel werk te zien dat de  artistieke benadering van het archief laat zien. Op een landkaart ligt een werk van chinees porselein. Het heeft veel weg van een wat slordig gevouwen landkaart maar kan ook doorgaan voor een visualisatie van het landschap dat de kaart toont. Op een weefgetouw is te zien hoe een notitie-vel naar textiel wordt omgezet. Een zwart/wit tekening toont de stapeling in een archief.

elena-kurthova_and_marie-ilse-bourlanges_4
Tafel in het atelier met veel kaarten en Chinees porselein

De website ‘theskyisontheearth.com‘ kun je zien als een levend document van het project. Het weerspiegeld de grote betrokkenheid van Elena en Maria Ilse. Het toont interventies en de vele wegen die het tweetal heeft belopen, geinspireerd op het archief.  Het is indirect misschien ook wel een zoektocht naar de man achter het archief. Onafhankelijk, een vrije geest en een liefde voor zorgvuldige ordening, op zoek naar het wonderbaarlijke…

Links.
Elena Khurtova.
Marie Ilse Bourlanges.
theskyisontheearth.com.

elena-kurthova_and_marie-ilse-bourlanges_12
Een landkaart uit het archief met daarop een werk van Chinees Porselein
elena-kurthova_and_marie-ilse-bourlanges_2
Klein weefgetouw waarmee notities worden overgebracht naar textiel

elena-kurthova_and_marie-ilse-bourlanges_3elena-kurthova_and_marie-ilse-bourlanges_10

elena-kurthova_and_marie-ilse-bourlanges_5elena-kurthova_and_marie-ilse-bourlanges_1

Het Stijlpaviljoen – Amersfoort

Geen categorie, , , , , , , , , , , , , , , ,

Het is een braakliggend terrein tussen woonwijken in Amersfoort. Een paar jongens spelen met een plank in een plas water, een dame gooit een tennisbal weg voor haar hond, twee meisjes maken selfies. Een ideale plek voor vertier, rust en onthaasten. Op deze plek staat ook het Stijlpaviljoen. Een tijdelijk kunstproject waarbij jonge kunstenaars reageren op het werk van kunstbeweging de Stijl, die dit jaar 100 jaar geleden werd opgericht.

stijlpaviljoen_2

Het Stijlpaviljoen is een project van Mayke Verhoeven, Robert Roelink en Henk Logman. Hart van het project is een sober, open ‘gebouw’ dat geinspireerd is op het Rietveld Paviljoen in Otterloo (Kröller-Müller Museum). In, op en rond dit gebouw tonen 20 jonge kunstenaars hun werk. Er is geen hek, geen kassa, geen suppoosten, het staat midden tussen woonwijken. Dichter bij de burger kun je kunst niet brengen.

Ondanks het open karakter is de kunst de moeite waard en gevarieerd. Van academiestudenten tot kunstenaars die aardig aan de weg timmeren. Van klassiek werk aan de muur tot een kinetische installaties of werk geïntegreerd in de omgeving.

Cecilia Rebergen maakt mooie gevouwen doeken. De doeken zijn gelijmd op een dunne metalen plaat wat het een robuust karakter geeft. Op de doeken staan tekens uit een niet ontcijferd schrift.  Rikke ter Horst (student Artez Arnhem) laat met gispen tegels zien waar vroeger het Molenpad heeft gelopen. Kinderen huppelen over de tere tegels en zijn er dan ook veel gebroken. Dat mag, zo komt oude pad weer echt tot leven. Maurice de Rooij brengt een (vergankelijke) ode aan het systeemplafond. Het werk van Jason van der Woude is geïntegreerd in het paviljoen. Twee wanden van oude houten kozijnen lopen in een krul het dak op. En dan zijn er nog 16 andere kunstenaars die je kunt ontdekken in dit project.

Cecilia Rebergen
Cecilia Rebergen
stijlpaviljoen_rikke_ter_horst_3
Rikke ter Horst
Maurice de Rooij
Maurice de Rooij
Jason van der Woude
Jason van der Woude

Het Stijlpaviljoen breng kunst heel dicht bij mensen. Dat is een goede zaak. Terwijl Henk Logman (een van de initiatoren) mij een rondleiding geeft komt een man naar ons toe om te vragen van wie ‘de golf’ is (Jop Vissers Vorstenbosch). Hij vindt het werk mooi. Een andere voorbijganger wijs respectvol naar het werk van Jonna Balk. Het toont de waarde aan om kunst eens uit zijn ivoren toren te halen.

Het Stijlpaviljoen is tot eind november te zien in Amersfoort. Het staat op een terrein dat Trapezium wordt genoemd en momenteel braak ligt. Verlaat het station Amersfoort via uitgang Mondriaanlaan en loop dan rechts de Mondriaanlaan in, na ca. 400 meter zie je het paviljoen liggen.

Deelnemende Kunstenaars:
Mathieu Klomp, Titia Felderhof, Jop Vissers Vorstenbosch, Cecilia Rebergen, Rabi Koria, Corine Zomer, Lente Brugge, Rikke ter Horst, Maurice de Rooij, Jonna Balk. Jason van der Woude, Kevin Bauer, Paul van Roosmalen, Harley Davelaar, Roy Ruepert.

Links
Website Stijlpavijoen.
Fotoreportage van kunstblijfteenraadsel.

expositie: het Stijlpaviljoen, alle dagen geopend t/m 26 november.
locatie: het Trapezium, Mondriaanlaan, Amersfoort

The Wild – W139 – Compromisloze kunst van Oscar Peters

artspaces, installaties, , , , , , , , , , , , , , , , , ,

De ruimte is zo’n beetje vierkant. De wanden wit en de zaal baadt in het licht. De ultieme ‘white cube’. Hier verwacht je prachtig werk aan de muren of sculpturen op witte sokkels. Een plek om in totale toewijding kunst te observeren…

Oscar Peters - The Wild - W139 - 3
ook de bar is wit en Jop Vissers Vorstenbosch biedt de karren met kunst een helpende hand

Maar… Het gaat bij The Wild in W139 toch even anders. De kunst wordt wel tot grote hoogte opgetild, heel langzaam. Maar dan… Vervolgens roetsjt de kunst in vliegende vaart van een achtbaan naar beneden. Bochten, een horizontale looping, een heuvel en tot slot rode bezems die de karretjes afremmen. En dat allemaal op een enorme hoeveelheid houten palen. Je staat er gewoon in totale verbijstering naar te kijken.

Oscar Peters - The Wild - W139 - 1
Bijna verticaal naar boven

Maar ook met bewondering. Dit is wel een statement. Het is vermaak, een kostelijke grap. Het is ook ernst. Een staaltje bevlogen vakmanschap. Geloven dat het kan en het vervolgens ook doen. Compromisloos. Is dit een ontheiliging van de witte kubus of juist de ultieme verering? Het is niet te zeggen.

Veel kunstliefhebbers zullen met dedain naar de achtbaan kijken. Zo ga je toch niet met kunst om! Kunstenaars zullen in de rollercoaster de grillige kunsthandel weerspiegeld zien. Waar succes en mislukking in een onvoorspelbare samenhang samengaan. Is het wel kunst? Misschien moet je die vraag gewoon niet stellen. Altijd maar bevragen of iets kunst is werkt zo verlammend. En als er één ding is waar deze installatie me afrekent, dan is het wel verlamming.

Oscar Peters - The Wild - W139 - 6
Het kunstwerkvan Jop Vissers Vorstenbosch aan het begin van zijn vervaarlijke tocht.
Oscar Peters - The Wild - W139 - 5
Rode bezems remmen de karretjes af

Oscar Peters is de drijvende kracht achter The Wild. Samen met vele andere kunstenaars creëerde hij deze achtbaan. Op de attractie zwieren kunstwerken naar beneden. Middels een open call werd aan kunstenaars de mogelijkheid geboden een van de werken te maken. Jop Vissers Vorstenbosch maakte een lichtbak die compleet met accu naar beneden raast. Van Maarten Schuurman is een luidsprekertoren te bewonderen, die gaat loeien als hij langs een sensor komt. Ook prachtig is een Romeinse zuil met een knik, die zwabberend zijn baan aflegt.

Oscar Peters - The Wild - W139 - 4
Een reuzen Pom pom lokt bij de ingang bezoekers naar binnen

In de expositie zijn nog een aantal andere kinetische werken te zien. Een enorme (goud/zilverkleurige) pom-pom (waar cheerleaders mee zwaaien) staat vlak voor de ingang en verleidt de voorbijgangers om naar binnen te komen. Wat verder op een installatie welke wat weg heeft van een borstel uit een wasstraat. Moedige bezoekers laten zich door de wapperende haren/slierten kietelen. In een hoekje bij de ingang hangt nog een machine van Zoro Feigl. Met soortgelijke kunstwerken maakt hij veel furore op Art Rotterdam dit jaar.

The Wild is artistiek spektakel. Een actueel kunstwerk in een tijd waarin de zekerheden onder ons weggezaagd worden. Kunstminnaars met een tere ziel, zullen even naar adem moeten happen.

Team van kunstenaars dat expositie The Wild realiseerden:
Oscar Peters, Jonathan Armistead, Kees Boevé, Zoro Feigl, Arek Laskowski, Philip Schuette, Philip Vermeulen, Emily Wobb.

Kunstenaars die een werk voor de achtbaan hebben gemaakt:
Natalia Jordanova, Carolin Giessner, Wei-Ling Hung, Oscar Juul Sorensen, Sander Puhl, Silvia Schlömer, Cecilia Rebergen, Maarten Schuurman, Jop Vissers Vorstenbosch.

Links
W139 – The Wild.
Uitgebreid fotoverslag van Kunstblijfteenraadsel.
Verslag met video van The Wild bij Trendbeheer.
On track at ‘The wild’ – Glamcult.
Deze man bouwde zijn eigen kinetische kunstprektpark – De Volkskrant.
The Wild – Witterook.
Het Mondriaanfonds steunt W139 (en daarmee The Wild).

Expositie: The Wild; t/m 13 aug; ma-zo, 12-18 uur.
Locatie: W139, Warmoesstraat 139, 1012 JB Amsterdam.

De magie van de Biënnale van Venetie (2017)

Biënnale van Venetië

Als je met de busboot vanaf de luchthaven langs en door Venetië vaart, zie je het logo van de 57e biënnale al regelmatig opduiken. En ook spandoeken of posters die tentoonstellingen aanprijzen. De beroemde Italiaanse stad is tjokvol met exposities. Er is een overdaad aan kunst die je nooit allemaal kunt gaan zien. Een frustrerende maar ook heerlijke weelde.

venetie_accademia_brug

De Arsenale en de Giardini vormen het hart van het evenement. Op deze voormalige scheepswerf en het stadspark zijn de hoofdexposities te zien, ze zijn dit jaar samengesteld door de curator Christine Macel.. Naast deze exposities hebben vele landen op deze locaties hun eigen paviljoen. De landen die deelnemen en geen eigen paviljoen hebben huren in de stad een Palazzo, kantoor of andere ruimte. In totaal nemen dit jaar 83 landen deel Er zijn daarnaast nog vele neven exposities onder de vlag van het evenement. Daarmee is het nog niet voorbij. Vele bedrijven, musea, en andere kunstinstituten presenteren er exposities op eigen initiatief.

jose_eduardo_yaque.jpg
Paviljoen Cuba – Jose Eduardo Yaque – 4000 flessen gevuld met gedestilleerd water. Daarin wortel, bloemen, zaden etc. uit Cuba en Toscane.
Paviljoen Estonia - Katja Novitskova - expositie: If you only could see, what I have seen with your eyes.
Paviljoen Estonia – Katja Novitskova – expositie: If you only could see, what I have seen with your eyes.
phyllida_barlow
UK paviljon – Phyllida Barlow

Vele van deze exposities zijn gratis te bezoeken. Al vragen de musea vaak toegangsgeld. Een combiticket voor de Arsenale en Giardini is 25 euro. Er zijn op internet vele lijstjes te vinden met niet missen exposities. Die zou ik zeker raadplegen maar laat jezelf ook eens verrassen. Begin gewoon met lopen, het kan niet lang duren voor je een logo van de Biënnale tegenkomt.  Stap zo’n expositie binnen. Een verfrissend alternatief voor het afwerken van lijstjes.

Venetië is een belangrijke component van de magie. Haar schoonheid zweeft tussen grandeur en verval. Ontelbare bruggen over ontelbare grachten. Kale muren, afgebladderd pleisterwerk, verveloze deuren, de stad lijkt er alleen mooier van te worden. Kunst wordt getoond in prachtige historische panden met plafondschilderingen en textielbehang. Maar het allermooiste is wel dat er geen auto’s rijden, geen brommers,  geen fietsen. Een overweldigende rust, die ruimte geeft aan de menselijke maat.

handje-palazzo-bembo
Handje dat trapleuning vasthoud. Een sierlijk detail in Palazzo Bembo.
Oude verweerde deur in Palazzo Mora
Oude verweerde deur in Palazzo Mora
Winkeltje aan de Via Guiseppe Garialdi
Winkeltje aan de Via Guiseppe Garialdi

Er is een kleine -gratis- brochure beschikbaar. Die is op vele plekken te krijgen. Dit  gidsje is erg handig voor onderweg. Het bevat de nodige plattegronden en summiere informatie over de exposities die onder de vlag van de Biënnale vallen. De kleine catalogus (18 euro) bevat veel meer informatie en toont ook foto’s. Een aanrader is de ‘The bag – Biënnale Art Guide. Prettig leesbaar en met veel foto’s. Bovendien bevat het ook informatie over exposities die niet onder de vlag van het 2 jaarlijkse evenement vallen (zie links).

Palazzo Mora - Andrew Rogers (European Cultural Centre)
Palazzo Mora – Andrew Rogers (European Cultural Centre)
Paviljoen Canada - Geoffrey Farmer
Paviljoen Canada – Geoffrey Farmer
Michelle Stuart - Flight of Time (2016)
Michelle Stuart – Flight of Time (2016)

De magie van de Biënnale. Je beweegt je in een van de mooiste steden van de wereld. Je hoeft niet bang te zijn dat je door een scooter van de sokken gereden wordt, Het weer is er meestal aangenaam en de Italianen zijn vriendelijk. En zoals Dagobert Duck in zijn geldpakhuis zich rond wentelt in zijn geld, zo kun jij je rondwentelen in de kunst. Het is een schaal met bonbons die je gewoon niet op krijgt.

Links:
The bag – Biënnale Art Guide 

chiauo_venetie
Chiau Biënnale – Chiau Venetië

 

Fotowandeling van mijn verblijf in Venetië

Azerbaijan - Hypnotica & Elvin Nabizade
Azerbaijan – Hypnotica & Elvin Nabizade
02_di_cuba_esterio_segura
Cuba – Esterio Segura
03_di_fernando_zobel_nuber_344
Fernando Zobel – Number 344
Paviljoen Groot Brittanie - Phyllida Barlow
Paviljoen Groot Brittanie – Phyllida Barlow
05_wo_griekenland_laboratory-of_dilemmas_george_drivas
Paviljoen Griekenland – Laboratory of Dilemmas – George Drivas
Paviljoen Verenigde Staten - Mark Bradford
Paviljoen Verenigde Staten – Mark Bradford
Hoofexpositie - Giardini - Liu Vi
Hoofexpositie – Giardini – Liu Vi
Hoofexpositie Giardini - Mc Arthur Binion
Hoofexpositie Giardini – Mc Arthur Binion
Giardini - Raymond Hains - Lunettes et Verre Canneles
Giardini – Raymond Hains – Lunettes et Verre Canelles
Kimoosja Archive of Mind
Intuition – Kimoosja – Archive of Mind
Giancarlo Pancaldi foto Joseph Beuys
Intuition – Giancarlo Pancaldi foto Joseph Beuys
12_do_intuition_kunstenaar_onbekend_2
Intuition – naam kunstenaar nog opzoeken
DiasporaDiaspora - Sokari Douglas Camp
Diaspora – Sokari Douglas Camp
Ryszard Winiarski - Black square of flying geometry - 1983
Ryszard Winiarski – Black square of flying geometry – 1983
David Medalla - A stich in time
David Medalla – A stich in time
vr_arsenale_pich_sopheap
Arsenale – Pich Sopheap
Paviljoen Argentinië - kunstenaar nog opzoeken.
Paviljoen Argentinië – kunstenaar nog opzoeken.

 

 

Echo Chamber – Navine G. khan-Dossos

Geen categorie

In een echokamer blijven geluiden lang naklinken. Vanwege die eigenschap wordt echo-chamber in de media ook als begrip gebruikt.  Het gaat om meningen en ideeën die in het media circus dominant zijn, veel worden herhaald en elkaar versterken. Vrijwel kritiekloos. Andere opvattingen worden daardoor weggedrukt.

Navine G. Khan-Dossos - Echo Chamber
Navine G. Khan-Dossos – Echo Chamber

Voor kunstenaar Navine G. Khan-Dossos is de invloed van de media op hoe wij de wereld zien  haar belangrijkste thema. Ze onderzoekt beladen onderwerpen als IS, terrorisme, geweld en vrouwen  en hoe de media daar mee omgaan.

In Het 0og van het van Abbemuseum heeft Navine een wandschildering gemaakt. Ze liet zich inspireren door de beeldvorming rond de ‘the White widow’. Een medianaam voor Samantha Lewthwaite. Echtgenote van Germaine Lindsay die met 3 andere mannen in 2007 een bomaanslag pleegde in de Londense metro. Op dit moment is ze een van de meest gezochte terroristen. Van haar circuleren slechts enkele foto’s die steeds weer worden gebruikt als ze in de media ter sprake komt. Kranten, televisie en nieuwszenders lijken een fascinatie te hebben voor gewelddadige vrouwen.

Achter de feiten en schamele foto’s wil ze patronen ontdekken. Daarom spreekt ze over haar onderwerpen veel met deskundigen.  Met dat onderzoek wil ze een nieuws soort taal ontdekken die achter het beeld dat de media presenteren schuil gaat. Het resultaat vertaalt zich in grote wandschildering die de hele oppervlak van het oog in beslag neemt.

Grote wandschilderijen maken past bij Navine. 22 dagen lang heeft ze zeven dagen per week, acht uur per dag geschilderd. Het moet een enorme klus zijn geweest voor een schilder alleen. Toch gebruikte ze gebruikte maar twee liter verf.

navine-g-khan-dossos_echo-chamber-1_van-abbe-museum

navine-g-khan-dossos_echo-chamber-5_van-abbe-museum

Alhoewel ze altijd al schilder wilde worden, is ze eerst gaan studeren. Kunstgeschiedenis, islamitische kunst en Arabisch. Daarna is ze verder gegaan in de beeldende kunsten. Ze sloot het traject af met een periode aan de Jan van Eyck Academie in Maastricht, waar ze maart 2015 haar eindpresentatie had. Die studies waren voor haar voeding voor het schilderen en ze wil haar werk in een (kunst) historische context kunnen plaatsen

Tijdens ons gesprek staan we bij het Oog. De wandschildering bevind zich achter een glazen wand. Daartussen op de vloer een laag water. Het schept afstand tussen de bezoeker en het werk. Een waardevolle afstand. Je kunt niet naar het werk toe. Om het te observeren is een andere energie nodig.

Een belangrijk onderdeel van het werk is een zich herhalend patroon dat onderaan in het zwart begint. Het is gebaseerd op de Muqarnas. Een constructie die in de islamitische bouwkunst veel wordt gebruikt. Het vormt een onvergang/verbinding tussen de ronde en meer rechte ruimtes.

Ritmische, zich steeds herhalende patronen in het werk. Het is niet oosters maar ook niet westers. De kleuren zijn hard maar ook zacht. Er is zwart maar ook wit. De White Widow vind je niet direct terug. Er is ook geen geweld. Het stemt wel tot nadenken. Je kijkt, je overweegt. Dat is wat we het meest nodig hebben in deze tijd.

Links
De Echo Chamber – Navine G. Kahn Dossos in het oog.
khandossos.com.
Fotoreportage van het vervaardigen van de Muurschildering.
Echo Chamber (media) on Wikipedia.
Informatie over Samantha_Lewthwaite op Wikipedia.

Expositie: Echo Chamber van Navine G. Kahn-Dossos, t/m zo 12 nov 2017 (di-zo, 11-17 uur).
Locatie: van Abbe Museum, Bilderdijklaan 10, 5611 NH Eindhoven.

navine-g-khan-dossos_echo-chamber-3_van-abbe-museum

navine-g-khan-dossos_echo-chamber-4_van-abbe-museum

navine-g-khan-dossos_echo-chamber-2_van-abbe-museum