Schrijft reviews over kunstexposities van – jonge- kunstenaars in galeries, musea en andere kunstinstellingen.
Van buiten zie je al het eerste werk van Anne de Vries hangen in de galerie van Martin van Zomeren. Een op het eerste oog vrolijk werk. Dat wordt vooral veroorzaakt door de lange broek vol kleurrijke cirkels. Eentje uit het hippie-tijdperk. Of worden ze nu ook weer gedragen?
De mens staat centraal in het werk van Joyce. Hoe gaan we om met de (zelfgekozen) condities waarin we (moeten) leven? Maakt die interesse haar werk geëngageerd? Ja. Het is echter geen engagement met een wijzend vingertje.
Wat bij je blijft van het werk van Willem van Genk is de enorm drang tot detaillering Alsof tekenen en schilderen de enige manier was om de enorme chaos in zijn hoofd enigszins in bedwang te houden
Een ontmoeting met het werk ‘Teaching a plant the alphabet’ van John baldessari.
Als afsluiting van 2019 een top 12 van de meest gelezen blog. Twee van de drie (gepubliceerde) atelierbezoeken staan erbij.…
Niet voor niets heet de installatie ‘People’. Dat het thema de wereldwijde migratie is, hoeft ook geen betoog. De figuren hebben geen klassieke gezichtjes. Dat zou ook wel wat voorspelbaar zijn. In de poppen is materiaal verwerkt dat zijn grootvader als amateur archeoloog verzamelde.
Jean-Philippe Paumier ‘verpest’ de normale functie van een voorwerp maar laat zo wel nieuwe inzichten zien.
Waar is de Oude kerk gebleven? Dat is wel een vraag die opkomt als je van de verbazing bekomen bent. Terwijl je langzaam begint te wandelen denk je toch waar is de oude kerk?
Over de ogenschijnlijke eenvoud van beeldend kunstenaar Janine van Oene
De elf kunstenaars hebben elk duidelijk hun eigen interpretatie van het thuis en verwelkomen, afwijzen of negeren. Het voorspelbare wordt zorgvuldig gemeden.
