Detail uit het werk van Fabio Roncato en Ryts Monet
Dit jaar is de tweede keer dat ik de Jan van Eyck Open Studio dagen bezoek. Net als vorig jaar was ook dit jaar een geweldige ervaring. De organisatie is goed maar toch losjes geregeld. De sfeer is fantastisch en de locatie is schitterend. Het een van die (jaarlijkse) gelegenheden die je als kunstliefhebber mee wil maken.
Maar je komt er natuurlijk voor de kunst. Of liever voor de kunstenaar, om mee te maken waar deze in haar of zijn beginnend kunstenaarschap mee bezig is. Het is dus een momentopname maar dat vind ik juist wel mooi. Het experiment staat voorop. Dit jaar veel onderzoekmatig werk, installaties en performances.
Dit is een kort berichtje, onder de categorie ‘flitsen’ snel maar minder overdacht geschreven. Uit het vele dat ik gezien heb pak ik er dan ook een paar dingen uit. Ze zijn me op dit moment bijgebleven. Ik na publicatie meer foto’s toevoegen. Als andere blogs en magazines met (foto) verslagen komen voeg ik een link toe.
Beeld uit een performance van Kristina Benjocki. Twee identiek performers voeren een act uit met een archief en archief materiaal daarbij begeleid door een accordeonist.Werk op het minimale randje van Maria Paakkonen.Tussen rommel en bling-bling, chaos en stilering, individualiteit en massaproductie – Simon Wald LasowskiHet experiment in optima forma. Dit materiaal word bij drogen hard maar kan met water weer vloeibaar worden gemaakt. Het cyclische vindt Raewyn Martyn boeiend.Wat zie je precies? Lilian Kreutzberger onderzoekt de grenzen tussen het platte en ruimtelijke beeld. Tussen oppervlak en representatie. Een beeld wordt zo onvast. Ze drukt ook -onscherpe- foto’s af op gips.
Vind je Kunstblijfteenraadsel de moeite waard? Laat het anderen weten!:
De kunst en ik hebben een ingewikkelde relatie. Al van jongs af aan heb ik belangstelling voor de kunst. In mijn jonge jaren maakte ik ook zelf kunst, wat overging in het actief beoefenen van de fotografie. Na mijn MTS Chemische Techniek heb ik de HBO Museologie - Reinwardt Academie in Leiden gevolgd, die toen net een paar jaar was opgericht. Dat deed ik met veel plezier en succesvol.
Aan het werk komen in de museumwereld was niet eenvoudig en ik was gewoonweg te bescheiden. In de chemische industrie was volop werk, dus de keuze was snel gemaakt. Ik trouwde, werd vader en in ons gezin verschenen 3 kinderen. Daarnaast maakte ik na ruim 12 jaar chemie maakte ik de stap naar de internet-wereld en heb ik mijzelf geschoold tot Java software ontwikkelaar.
Dat is nu al weer zo'n 15 jaar geleden. De kinderen zijn nog niet het huis uit, maar wel veel zelfstandiger. Ik heb dus meer vrije tijd en het vuur voor het programmeren en de taal Java zijn wat geluwd. Er was tijd en ruimte voor een nieuwe interesse, of eigenlijk een oude: kunst. Ik heb me er sinds begin 2014 volledig ingestort.
Mijn belangstelling ligt vooral bij de jonge kunstenaar en de praktijk van het maken van kunst.
Paul Voors
Alle berichten van Paul Voors weergeven
