(Verslag begint onder de foto’s).
Het kunstwerk in de afbeelding hier boven heeft mijn interesse in kunstenaar JP Paumier gewekt. Voor het eerst zag ik het op een kunstbeurs maar dit exemplaar is in zijn atelier gefotografeerd. Het is zo heerlijk ontregelend. Ik stel me zo voor dat je in de ochtend met een halve sinaasappel klaar staat. Dan zie je die tanden in de pers. Je zou van verbazing de halve sinaasappel laten vallen. Tegelijk schiet je ook in de lach. Een mooiere manier om de dag te beginnen is er niet…
Je zou het werk absurdistisch kunnen noemen. Jean Philippe houdt echter niet van die term. Het absurdisme bevraagt de zin van he bestaan en daar is de kunstenaar in zijn praktijk niet mee bezig. Hij wil ons op een andere manier naar de dingen om ons heel laten kijken. De eerste stap is om een voorwerp zijn normale functie te ontnemen. Zoals met de citruspers of een leuning van zeep.
Een leuning van zeep? Inderdaad. In zijn werk ‘Koningen raken geen deuren aan’ zijn de leuningen van zeep. De titel is een verwijzing naar het werk van Francis Ponge. De Franse dichter kon meesterlijk alledaagse voorwerpen beschrijven. Zo schreef hij ook een verhandeling over zeep.
Net als Ponge werkt JP Paumier graag met de schoonheid van alledaagse dingen en materialen als zeep en suiker. Die leuning, een vloer van suiker, een duikplank op een plek waar die totaal niet hoort. Steeds die vervreemding, die ontregeling. Het klontje suiker of die overbekende duikplank vragen je toch om op een andere manier te kijken.
Sinds enige tijd werkt hij samen met galerie Josilda da Conceição Gallery in Amsterdam. Het geeft hem de mogelijkheid om zijn sculpturen te tonen. Assemblages van gevonden voorwerpen. Eerst denk je: “Waar dient het voor?” of: “Waar zit het knopje om het aan te zetten? om er dan na een tijdje achter te komen dat de sculptuur ‘slechts’ schittert door zijn nutteloosheid.
Zijn assemblages beginnen in de kringloopwinkel. Hij vind daar de onderdelen. Gebruikt door onbekenden die het niet meer nodig hadden. De voorwerpen hebben daardoor een verhaal. Het begint bij een object, wat de basis vormt voor een nieuw werk. Daar worden dan andere voorwerpen bij gevonden. Totdat het werk af is.
Jean Philippe kwam naar Nederland voor de liefde maar bleef er vanwege het kunstklimaat. In de gesloten kunsthandel van Parijs kreeg hij geen kans. In Nederland, met zijn vele (Artist run) projectspaces, non-profit presentatieruimtes kreeg hij mogelijkheden om te presenteren. Hij bouwde er naamsbekendheid mee op en verkocht werk. Het geeft maar wee het belang van deze plekken aan.
JP Paumier neemt in januari deel aan twee exposities. In Arti zal werk van hem te zien zijn in de Groepsexpositie: Het wereldprobleem & andere ongemakken en samen met Jean-Philippe Rousset exposeert hij in de Bouwput, de expositieruimte van Broedplaats Bouw.
Links
website van de kunstenaar.
Kunstblijfteenraadsel – galerieronde 21-09-2019 (Ook Josilda da Conceição Gallery bezocht).
