Helsinki is meer dan een decor voor de Helsinki Biënnale. De stad en de kunst smelten samen tot een ingetogen manifestatie. Het Vallisaari eiland herbergt het leeuwendeel van de kunst en is een bijzonder plek met prachtige natuur maar het heeft ook een militaire geschiedenis. Een aantal werken is te vinden in de publieke ruimte van stad. Het HSM (Helsinki Art Museum) toont een expositie.
Er worden wereldwijd veel biënnales georganiseerd en dat is begrijpelijk. Als stad trek je een publiek dat je graag binnen je stadsgrenzen welkom heet. Een publiek dat wat makkelijker geld uitgeeft en je straten niet onder kotst. Vanwege de grote keuze voor de kunstliefhebber is het natuurlijk van belang om je elke twee jaar met het kunstevenement te onderscheiden. De Helsinki Biënnale heeft een actueel en doordacht concept voor heel actuele kunst. Of het voldoende bestaansrecht geeft gaat de tijd leren.
De Biënnale is ontwikkeld rond de begrippen: contamination, regeneration en agency. Drie woorden die op verschillende manieren kunnen worden uitgelegd. Een goed speelveld voor de kunst dus. Joasia Krysa is de curator van deze editie van de biënnale, haar werkterrein licht tussen kunst en technologie. Op de website van de biënnale is veel informatie te vinden. praktische informatie, maar ook een introductie op het thema en een verhaal voor elke kunstenaar.
‘New directions may emerge’ is de strofe die de kunst samen brengt. Het roept een nieuwsgierigheid op die de HB verdient en het is een aanwijzing dat de traditionele paden worden verlaten. De getoonde kunst is echt anders en wil ook een ander verhaal vertellen.
Zoals de durational performance van Lotta Petronella, Sami Tallberg en Lau Nau Het werk bevat elementen van rituelen, seances en heeft het karakter van een gewijde dienst maar dan zonder religieus zwaarte.
Een beetje verborgen langs de wandelroute bevinden zich de werken van Adrian Villar Rojas. De kunstenaar had enkele jaren terug een grote installatie in de Oude kerk te Amsterdam. In Helsinki toont hij vreemde creaties. Ze lijken het resultaat van lange transformaties uit het verleden, of misschien geven ze een blik in de toekomst van wat het resultaat kan zijn van transformaties die nog gaan komen.
De Finse kunstenaar Alma Heikkilä wil het niet waarneembare in de natuur zichtbaar te maken. In de bossen van het eiland creëert ze een binnenruimte. In die ruimte staat een sculptuur die door natuurlijke maar gecreëerde processen langzaam veranderd.
Het zijn enkele voorbeelden uit deze bescheiden kunstmanifestatie die een bijzonder inzicht bied in de actuele kunst. Sommige digitale werken met sound sculptures of augmented reality komen misschien niet helemaal tot hun recht of het krijgt niet de aandacht die het zou moeten krijgen. Hoe dan ook met een bezoek aan deze biënnale krijg je wel een beeld van waar de meest vooruitstrevende kunstenaars mee bezig zijn…
De 2de Helsinki Biennale is nog te zien t/m 17 september 2023.
Link: Helsinki Biennall
