Op de Hooglandse Kerkgracht lijkt de tijd stil te hebben gestaan. Met half gesloten ogen waan je je terug in de oude tijd. Een koets ratelt voorbij over de klinkers. Heren in het zwart tillen even hun hoed op in het voorbij gaan. Vrouwen in ruisende rokken. Maar het is 2021. Op dit moment staat er tussen de historische panden actuele kunst. Na een onderbreking van een jaar is Beelden van Leiden weer neergestreken op deze gedempte gracht. Curator voor deze editie is Suzanne Wallinga.
Sferen is de naam die de expositie heeft meegekregen. Deze stond eigenlijk voor vorig jaar gepland maar kon dit jaar pas doorgaan. Dit jaar zijn er 6 kunstenaars die hun werk tonen, voorgaande edities waren dat er 10. Het is dit jaar dus wat leger op de gracht. Ook omdat een werk in de binnentuin van de nabijgelegen bibliotheek staat vanwege het fragiele karakter. Jeu de boules spelers maken dankbaar gebruik van de vrije ruimte.
Een aantal ouderwetse radiatoren is losjes verdeeld over het binnentuintje van de bibliotheek. Ze zijn door een leidingen-stelsel verbonden met een curieus apparaat in een glazen kooi. Het idee voor dit werk van Vibeke Mascini is dat het apparaat de radiatoren opwarmt. Tenminste zolang de temperatuur buiten beneden de 20 graden Celsius is. Hierdoor zullen de in de radiatoren verstopte cocons geleidelijk uitkomen en nachtvlinders zullen uitvliegen. De energie waarmee wordt verwarmd komt van de Douane. In beslag genomen goederen worden namelijk verbrand. En dat levert weer energie op. Met een paar ton cocaïne kun je dus mooie dingen doen. Het is een ingewikkeld verhaal maar je kunt je natuurlijk ook gewoon vermaken met het wonderlijke schouwspel dat de radiatoren, leidingen en machine opleveren.
Als je het huisje van Thomas Swinkels ziet denk je niet gelijk aan de Japanse Duizendknoop. Toch begint de reis van de kunstenaar die leidde tot dit kunstwerk bij deze plant. De visueel aantrekkelijke plant is in 1830 in Nederland geïntroduceerd. Een exoot zoals dat heet, die vandaag de dag de Nederlandse natuur teistert. Het schattige huisje heeft ook iets van een exoot. Het materiaal komt zo te zien van containers. Ondanks die rauwe associatie heeft het iets van een bonbon. Maar wat zit er in?
Als ik de Jeu de Boules spelende mannen ben gepasseerd, zie ik twee platte, roestige constructies met een organische vorm. Er ligt materiaal op dat van de bomen gevallen is en niet weg kan door opstaande randen. Als geheel (roestig kunstwerk en boomafval) vind ik het heel mooi maar geen idee of de kunstenaar Lungiswa Gqunta dat beeld ook voor ogen heeft gehad toen zij haar werk bedacht en vervaardigde.
Is het werk van Jason Hendrik Hansma zo subtiel dat je het niet ziet, of kijk ik niet goed? Als ik van het bordje met een beschrijving van zijn werk over de Hooglandse Kerkgracht kijk zie ik niets… Het ligt echter verscholen achter de hekjes voor de huizen. Aan het zicht ontrokken door fietsen en onkruid. Het lijken lange balken met het profiel van deurposten. Zijn ze vergeten na een verbouwing? Of liggen ze te wachten tot ze worden meegenomen?
De kunststof vorm van Maud van der Beuken heeft iets van een driehoek. De onderzijde is grillig met puntige uitsteeksels, de bovenzijde is glad. Waar je naar kijkt is de dwarsdoorsnede van de rivier de Mississippi. In samenwerking met een seismografisch instituut heeft ze op een bepaalde plek de doorsnede van deze rivier opgemeten en de data gebruikt om deze vorm te maken. Terwijl ik naar de bijzonder vorm kijk besef ik me dat de grond waarop de vorm staat ooit een gracht is geweest waar water door stroomde.
Of het werk van Riet Wijnen nu 1 kunstwerk is of drie kan ik niet goed vaststellen. De middelste van de knalgele constructies heeft iets weg van een picknick tafel. Zitten zal gaan gaan maar je pas gekochte kop cappuccino kan je moeilijk kwijt. Het is ook wel een heel aparte vorm maar die associatie met een bruikbaar voorwerp geeft dit kunstwerk wel een bijzonder karakter.
De stichting beelden in Leiden geeft op haar website uitgebreide informatie over alle kunstenaars en hun werk. Dus mocht je meer willen weten breng de website dan zeker een bezoek. Beelden in Leiden is een vrij bescheiden expositie. Je kunt een bezoek natuurlijk prima combineren met een bezoek aan begraafplaats Rhijnhof. Voor deze plek heeft Lisa Sebestikova speciaal werk gemaakt vanwege het 10 jarig bestaan van de stichting. Het is te voet vanaf de Hooglandse Kerkgracht een flinke wandeling (ca. 40 min) naar deze locatie . Als alternatief kun je terug wandelend naar het station museum de Lakenhal aandoen waar een solo-expositie te zien is van Claudy Jongstra.
Deelnemende kunstenaars.
Maud van der Beuken, Vibeke Mascini, Thomas Swinkels, Riet Wijnen, Jason Hendrik Hansma, Lungiswa Gqunta.
Links
