Pas na het bezoek aan een expositie lees ik doorgaans de bijbehorende uitleg en documentatie. Je stapt zo weliswaar onvoorbereid maar wel onbevangen een tentoonstelling binnen. Ook de expositie ‘Some Things Hidden’ bij Framer Framed ben ik zo begonnen.
Ik kijk naar een video van Cauleen Smith. Een groot, op frame gespannen, groen doek detoneert in het landschap. Voor dat doek een gebouwtje en daarvoor weer een enorme graafmachine die groot gat graaft. Twee keurig geklede zwarte kinderen kijken toe. Tot mijn verbijstering wordt, als het graafwerk klaar is, het hele gebouwtje het gat in geduwd. Het gat wordt weer gedicht, de kinderen verdwijnen, de graafmachine verdwijnt. Het groene doek blijft alleen achter. Wat is het verhaal achter deze video? Wordt er afgerekend met iets, of wordt er iets te grave gedragen? Is dat groene doek symbool een voor het verborgene? Hadden we deze beelden niet mogen zien? Met die vragen loop ik door de expositie. *
Some Things Hidden gaat over het verborgene maar wanneer is iets verborgen? Als het bewust aan het zicht ontrokken is? Of gaat het om dingen die we niet willen zien. Of een fenomeen waarvan sommige willen dat het niet zou bestaan maar dat wel aanwezig is? De curatoren van de expositie Nina Folkertsma en Charlott Markus hebben vanuit het thema een ongewone selectie werken samengebracht. Stuk voor stuk goede werken maar het bindende element ligt niet gelijk voor het oprapen.
Er zijn een aantal foto’s van slangen. De schutspatronen (zwarte cirkels) heeft de kunstenaar overgebracht op de natuur rond het dier. Wie is er nu aan het camoufleren? Ook is er een bescheiden sculptuur van een boezem te zien. Er is een tere tekening aan toegevoegd van een baby die drinkt. Een subtiel werk van Femmy Otten.In het midden van de zaal het werk van Charlott Markus dat handelt over een joodse oudtante van haar die in de tweede wereldoorlog in Berlijn gewoon bleef werken en aan het publieke leven deelnam. Hoe wist zijn zich verborgen te houden? En terwijl je door de expositie loopt is er voortdurend het zuchten van de ‘breathing machine’ van Lynn Hershman Leeson. Het onzichtbare dat voortdurend vraagt om gezien te worden.
Deelnemende kunstenaars:
Hélène Amouzou (TG, 1969), Alexis Blake (US, 1981), Sara Blokland (NL, 1969), Zhana Ivanova (BG, 1977), Lynn Hershman Leeson (US, 1941), Bertien van Manen (NL, 1942), Charlott Markus (SE, 1974), Shana Moulton (US, 1976), Femmy Otten (NL, 1981), Marijn Ottenhof (NL, 1985), Cauleen Smith (US, 1967) en Batia Suter (CH, 1967)
* Cauleen Smith heeft de video ‘Remote viewing (2011)’ gebaseerd op een (al dan niet verzonnen) ooggetuige verslag op de radio van een man die als jongen had gezien dat blanken op deze manier een basisschool voor zwarte kinderen onder de grond hadden gemoffeld. (Dit las ik later).** De expositie ‘Some things Hidden’ bij Framer Framed is ontstaan uit een samenwerking met Castrum Peregrini. Bij deze kunstinstelling vond eind vorig jaar een gelijknamige expositie plaats, samensgesteld door dezelfde curatoren. Beide exposities komen voort uit een groter project ‘The Female Perspective’ dat door Castrum Peregrini is opgezet.
expositie: t/m 11 maart 2018, di-vr: 13 – 21 uur za-zo: 11-21 uur
locatie: Framer Framed, Ijprommenade 2, 1031 KT Amsterdam.
