Afscheid Dapiran Art Project Space

Het was ergens in het najaar van 2013. Ik slenterde door de Springweg in Utrecht en ontdekte op nummer 59 een nieuwe galerie, Dapiran. Het was ook de tijd dat mijn belangstelling voor de moderne kunst (weer) begon aan te wakkeren. Zo’n galerie spot je natuurlijk niet voor niets.

Bezoeken aan galeries voelde nog wat onwennig, dus het duurde nog even voor ik de Dapiran bezocht. Op een zekere dag echter stapte ik door de deur naar binnen. Een beetje bevreesd voor de kritische blik van de galeriehouder die vorsend mijn kredietwaardigheid zou gaan beoordelen.

dapiran_job_vissers_vorstenbosch
Job Visser Vorstenbosch hangt zijn werk gewoon aan de buitengevel!

Dat bleek echter een complete misvatting. De ontvangst was heel hartelijk en Cathelijne vertelde uitgebreid over het werk van de kunstenaar en de motivatie om een eigen galerie te beginnen. Over de kunst die in haar galerie zou komen te hangen was ze heel helder (in mijn eigen woorden): “Kunst moet visueel aantrekkelijk zijn maar er moet ook een verhaal achter zitten”. Die opmerking is me altijd bijgebleven. En soms, als ik radeloos naar een kunstwerk kijk, komt die uitspraak mij te hulp.

Sindsdien heb ik de meeste exposities van de galerie bezocht. Altijd werd ik hartelijk ontvangen. Laat ik wat tentoonstellingen noemen die zo in mij opkomen.  Job Visser Vorstenbosch met zijn fraaie lichtbakken. Er hing er zelfs zelfs een aan de buitenmuur. Cindy Moorman, geopend met een performance van dansers en waarbij de gasten een cape kregen in de kleuren geel, blauw en zwart. En tot slot mijn eerste blog over Dapiran Art Project Space ‘Just like a bright silvery mist’. Een groepsexpositie van drie kunstenaars die gezamenlijk reflecteerden op het pand en zijn geschiedenis.

dapiran-cmoorman-buiten
Opening expositie Cindy Moorman – Positions

Vandaag, 2 december 2017, zal ik weer door de Springweg slenteren, op weg naar die toen ontdekte galerie. Het is voor een afscheidsfeestje, want na vier mooie jaren gaat Dapiran Art Project Space sluiten. Dat is jammer voor de Kunstwereld, voor Utrecht, voor jou en mij en natuurlijk ook voor Cathelijne. Het is heel verdrietig maar dat we dat vinden betekent ook dat we blij zijn dat de galerie er was. En dat Cathelijne ons meegenomen heeft in haar zoektocht naar de mooie plekken in de kunst.

 

Wil je iets zeggen over dit blog?

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.