Werkt het traditionele galeriemodel nog? Valt er in Nederland wel kunst te verkopen? Wat is de rol van van (grote) veilinghuizen en wat kunnen we verwachten van nieuwe initiatieven? Boeiende vragen die aan bod kwamen tijdens de eerste sprekersavond van Unfair utopia: Kunst en Markt. In pakhuis de Zwijger te Amsterdam.
Adam Nillissen was de eerste spreker. Als initiatiefnemer van Unfair Amsterdam vertelde hij kort over het ontstaan van de beurs Unfair waar de kunstenaar centraal staat.
Louise te Poele vertelde aan de hand van allerlei anekdotes hoe het haar was vergaan als Kunstenaar en cultureel ondernemer na de academie. Een van die anekdotes was dat Jet Bussemaker haar adviseerde om ansichtkaarten te maken van haar foto’s als inkomstenbron. Haar boodschap aan jonge kunstenaars: “Niet lullen maar poetsen” en pak je kansen hoe klein ze ook lijken.
Peter van der Graaf van Veilinghuis Christies raadde jonge kunstenaars aan het veilinghuis zo lang mogelijk te mijden. Jonge kunst en de veiling gaan niet goed samen.
De secundaire kunstmarkt voor hoge kwaliteit kunst met verkooppotentie is het domein van veilinghuizen. Die kunst heeft al een verhaal. In de primaire kunstmarkt waar de jonge kunstenaar zich beweegt moet dat verhaal nog gemaakt worden.
Na de sprekers volgde er een debat met de sprekers waarbij Manuela Klerkx en Matthijs Booij aanschoven. Er ontstond zo een interessante groep want Manuela ruilde haar beroep als galerist in voor nieuw bestaan als begeleider van kunstprojecten en coach van kunstenaars. Matthijs ontwikkelde nieuwe initiatieven als zijn One-thousand-drawing-pensionplan en het online kunstplatform Patty Morgan.
De discussie was draaide vooral rond 3 thema’s: Waarom is Nederland zo weinig kunstminnend? Wat kunnen kunstenaars doen om goede culturele ondernemers te worden? En hoe kunnen galeries inspelen op de nieuwe ontwikkelingen in de markt? Enkele uitspraken die me zijn bijgebleven:
De matige belangstelling voor kunst in ons land werd meerdere malen een ‘cultureel ding’ genoemd. Ook de beperkte hoeveelheid zwarte geld werd aangevoerd.
Galeries worden als hoogdrempelig ervaren. Het schortte aan de inzet van sociale media en andere digitale middelen. Over de landsgrenzen worden te weinig initiatief getoond en het schort aan samenwerking met (buitenlandse) galeries. De goede galeries daar gelaten natuurlijk.
Kunstenaars moeten zich onafhankelijker en assertiever opstellen tegenover galeries en zelf ook initiatieven ontwikkelen. Van eens in de twee jaar een expositie kom je niet rond.
Rond half tien was de avond afgelopen. Echt nieuwe inzichten heb ik niet gehoord. Maar dat er enorm veel vitaliteit en vernieuwingsdrang is in de Nederlands kunstwereld daar kun je niet omheen. Het kan niet anders dat we daar de komende jaren dingen van gaan zien. Bijvoorbeeld in april de derde Unfair beurs waar je de kunstenaar zelf kunt ontmoeten.
Links:
Over Unfair utopia – Kunst en markt.
The one thousand drawing pensionplan van Matthijs Booij.
Het nieuwe kunstplatform Patty Morgan.
Website Louise te Poele.
De volgende lezingen van Unfair utopia:
1 maart 2016: kunst en samenleving in Pakhuis de Zwijger.
2 april 2016: Internationale betrekkingen. Zuiveringshal, Westergasfabriek.
Andere interessante data:
Fundraiser auction voor Unfair Amsterdam
Veiling: ma. 25 jan 2016, 19 -21 uur..
Kijkdagen: 22 t/m 25 jan – 10 – 17 uur.
locatie: Veilinghuis Christies, Cornelis Schuytstraat 57, 1071 JG Amsterdam.
Unfair – The fair 2016.
Wanneer: 30 maart t/m 3 april 2016.
Locatie: Zuiveringshal Westergasfabriek, Pazzanistraat 37 1014 DB Amsterdam.
