Het is grappig hoe dingen soms lopen. Tijdens kunstlijn Haarlem, die het weekeinde van 31 okt plaatsvond, maakte ik kennis met het VR-atelier. Een atelier waar Virtual Reality projecten gerealiseerd worden. Nu ken ik dit fenomeen alleen van dure brillen met bijbehorende hard- en software. De man van het VR-atelier stond er echter met een kartonnen doosje, zo leek het. Dat doosje was echter een echte VR bril. Je kunt hem vouwen vanuit een vel karton. Er zitten 2 lenzen in (als bij een bril) en je smartphone dient als scherm. Geniaal gewoon, met dat kartonnetje maak je VR bereikbaar voor velen. Zo’n kartonnetje wilde ik hebben…
Toeval of niet maar gisteren bezocht ik een conferentie en daar werden die ‘kartonnetjes’ uitgedeeld als promotie artikel. Thuis die bril natuurlijk gelijk uitgeprobeerd. Dat kartonnetje was even puzzelen maar nu heb ik een echte VR-bril. Een heel simpele weliswaar en ik moet met mijn handen nog wat licht-kieren afschermen, maar toch. Het apparaatje werkt verbazend goed. Ik draaide een virtueel rondje bij de Amstel ter hoogte van Carré te Amsterdam.
Nu deze techniek voor iedereen bereikbaar is ,vraag ik me af wat kunnen we ermee? Kan er kunst mee gemaakt worden? Een 360 graden view van een straat of plein is technisch knap maar artistiek niet erg spannend. Een virtueel bezoek aan de Panorama Mesdag is een stapje verder maar is het ook niet echt. Dat rond draaien hoeft echt niet alleen betrekking te hebben op de fysieke werkelijkheid. Een wandeling door de geschiedenis is mogelijk of het ontstaan van een schilderij. Dat zijn vooral educatieve toepassingen. Maar pure kunst, zonder dat het film of entertainment is? Ik heb nog geen projecten ontdekt maar bijvoorbeeld het werk van Jacco Oliver (films op basis van olieverf schilderijen) biedt mogelijkheden.
Links:
VR atelier
Google Cardboard
Olieverf film van Jacco Oliver
Over Jamie Oliver bij het GEM Den Haag
