Wandelen langs de Bakenessergracht of in de smalle straat Groot Heiligland in Haarlem is altijd een belevenis. Maar tijdens de jaarlijkse Kunstlijn krijgt zo’n wandeling een extra dimensie. Deze oudste kunstroute van Nederland, die steeds het eerste weekeinde van november wordt gehouden trekt veel bezoekers. De sfeer is uitstekend en de hoffelijkheid waarmee de mensen elkaar bejegenen is voor een Amsterdammer bijna schokkend.
Het was voor mijn de vraag hoe je zo’n evenement als de kunstlijn verslaat. De conclusie was dat dat onmogelijk is, er is zo veel te zien. Dan maar geen verslag? Dat zou ook jammer zijn, bovendien neem ik jullie graag mee op mijn reizen door de kunst(wereld). Het wordt een tussenoplossing, van elke locatie waar ik ben geweest, kies ik één kunstenaar die met een foto en korte tekst wordt belicht. Ik heb dan wel met de kunstenaar of organisator gesproken.
Denkt je wat ik denk? Vast wel… Monet, de Waterlelies. Fenny van de Wal hoort dat vaker maar het is geen bewuste keuze. Ze maakt veel foto’s van mooie plekken die ze ziet in de natuur en in haar atelier gebruikt ze die als basis voor haar schilderijen. Ze exposeert als gast in ateliercomplex Het Hoofdkantoor maar heeft haar atelier in Leiden.
Beth Namenwirth is geboren in de Verenigde Staten, misschien dat daardoor wel veel van haar werk de consumptie maatschappij als thema heeft. Ze schildert echter ook een afbraakpand of stille weg. Haar werk wordt gekenmerkt door een verstilde, weemoedige sfeer, die je doet beseffen dat ook deze tijd weer voorbij zal gaan.
In de Lichtfabriek keek ik met verbazing naar deze installatie. Op voorwerpen van papier-maché werden steeds wisselende kleuren en videobeelden getoond. Ondersteund met begeleidende muziek. De hele video duurde 22 minuten. Helaas had ik had geen tijd om alle zeven delen te zien. Maar na de nodige uren Kunstlijn, had ik daar, rustig zittend in een stoel, eigenlijk wel zin in gehad. De installatie was ProjectZie van MultimediastationHilversum. Het werk is gemaakt met (licht) verstandelijk gehandicapten. Ze hebben er zoveel mogelijk zelfstandig aan gewerkt.*
Hangend aan de muur als onderwijsplaat, waar een onderwijzer met zijn stok de verschillende organen kan aanwijzen is het wel een soort statement. Carolijne Lotte Bartels heeft het jurkje echter echt gemaakt. Ze is gefascineerd door de menselijke organen en maakt ze na in stoffen wandobjecten en kaarsen. En dat jurkje dus. Het heeft wel marktwaarde vind ik. Een hele andere manier van jezelf bloot geven.
Caroline van den Bemt werkt met plantaardige verven, die ze aanbrengt op natuurlijke (plantaardige) stoffen, het worden dan wandkleden of sjaals. Dat proces lijkt eenvoudiger dan het is want plantaardige verven hechten niet zomaar aan de stof linnen. Op haar opleiding werd stellig beweert dat dat niet kon. In de Provence in Frankrijk gebeurde het echter wel. Ze heeft de techniek daar geleerd en naar haar hand kunnen zetten.
In een steegje dat uitkomt op het Klein Heiligland was Robert van Luijk te gast in een atelier. In video / performances onderzoekt hij ‘mannelijkheid’. Het resulteert in korte tragi/komische filmpjes vol humor, weemoed en zelfspot. (Onderaan dit blog een link naar zijn website met enkele video’s).
In Horizontaalverticaal is een kleine tentoonstelling gewijd aan Jeffrey Zylstra. Je kunt hem nog zien tot 15 november. De Haarlemse kunstenaar overleed dit jaar en werd 56. Hij was een man van uitersten. Een gedreven kunstenaar, voortdurend in gevecht met zichzelf. Je herkent het in de expositie: chaos, schoonheid, tomeloosheid, blijdschap.
Dat was het. Een verslag van twee dagen kunstlijn. De focus lag bij de uitoefening van het kunstenaarschap. Daar is een atelier route heel geschikt voor en het boeit me ook enorm.
Links
Fenny van de Wal
Beth Namenwirth
Multimediastation Hilversum
Carlijn Lotte Bartels
Robert van Luijk
Jeffrey Zylstra, Sick Pup – Horizontaalverticaal
Fotoverslag Kunstlijn Haarlem 2015 op Flickr
* Ik ga er in een apart blog meer aandacht aan besteden, aangezien ik zelf een zoon met beperkingen heb, spreekt het project me erg aan.
