Enthousiast, bijna hollend komt de jongen al op mij af, terwijl ik de trap oploop. ‘This is This Progress van Tino Sehgal’ om dan het gesprek voor te zetten met de vraag: ‘What means progress to you?’. Tja wat moet je daar nou zo gauw op antwoorden? Ik antwoord, of beter stamel in het Nederlands iets van ‘Vooruitgang is …, dat er…euhh, steeds nieuwe dingen gebeuren en komen…’. ‘O, u spreekt dus Nederlands’, we gaan in onze moers taal verder. Maar voor het gesprek zich echt voortzet wordt ik voorgesteld aan Daan.
Wat volgt zijn korte ontmoetingen en gesprekken met verschillende personen. Het thema is steeds ‘This Progress’. Iedere gastheer/vrouw benaderd die vooruitgang vanuit een andere invalshoek. Na een inleidende zin wordt er om mijn inbreng gevraagd. De begeleider gaat serieus op het antwoord in. Een aansluitend aspect wordt ingebracht en een nieuwe vraag volgt. Dan is er ineens een nieuwe begeleider. Ik voel me lichtelijk unheimisch maar de persoonlijke aandacht is weldadig.
Want als bezoeker sta ik steeds centraal. De begeleider dringt zich niet op maar luistert aandachtig en gaat mee in de antwoorden die ik geef. Tijdens de gesprekken flaneren we door de kale museumzalen, de begeleider leidt. Er hangt geen kunst aan de muur. De kunst ben ik zelf, samen met mijn begeleider en de andere deelnemers aan de performance. Mijn laatste metgezel dirigeert me zachtjes naar de uitgang van de zaal. Ze haalt het koord dat er hangt voor me weg. In de hal maken we nog een rondje rond de trap, dan nemen we hartelijk afscheid. De hele performance zal een klein kwartiertje geduurd hebben maar ik heb het als tijdloos ervaren.
Als kunst je kan raken dan heeft deze performance mij geraakt. Lang na de performance voel ik nog steeds een lichte betovering. Hoe is dat mogelijk? Ik heb veel vragen. Hij viel me bijvoorbeeld op dat elke nieuwe begeleider een hogere leeftijd had. Klop dat? Welke training en voorbereiding hebben de performers gehad? Wat zijn hun ervaringen?
Maar al die vragen, ook al is het uit enthousiasme, kunnen je beleving stuk maken en dat zou zonde zijn. Het was gewoon een heel bijzondere ervaring.
Link:
Stedelijk Museum – Tino Sehgal
This Progress heeft vandaag 31 oktober zijn laatste dag beleefd. Vanaf morgen 1 november kunt u die hele maand de volgende performances meemaken: This is propaganda (2002), This is critique (2008) en Selling out (2002)
