Een mix van kunst, dans, performance en muziek zo zou je het Whynot Festival het best kunnen omschrijven. De locatie was de Tolhuistuin in Amsterdam Noord waar het evenement het afgelopen weekeinde plaatsvond (7 t/m 9 aug).
Op vrijdag (7 aug) liep ik even na zeven uur ‘s-avonds het festival terrein op. Om eerlijk te had ik nauwelijks een beeld van wat er te zien zou zijn deze avond maar de eerste aanblik beviel goed. Een licht alternatieve sfeer waar het experiment voorop staat, daar houd ik wel van. De weergoden waren het festival ook goed gezind en trakteerde de bezoekers op een heerlijk zwoele avond.
Het was nog vroeg en ik begon met een rondje over het terrein. In een echte houtoven werden Turkse pizza’s gebakken, aan de openlucht-bar werd (o.a.) bier van browerij de Vriendschaps geserveerd. Het bier ‘Pondje later’ smaakte verrukkelijk. Er waren diverse kunstuitingen en video presentaties te zien, o.a. Hellow Hollow van Julian Hetzel (zie foto onderaan blog.)
De opening werd afgetrapt door enkele bezoekers die elk met een lint in de hand een rondedans mochten uitvoeren, daartoe aangemoedigd door een figuur die het midden hield tussen een soort heilige en een nar.
Maar we kamen voor de kunst, ik betrapte mijzelf erop dat ik bij de voorstellingen op zoek was naar bedoelingen en verhalen maar die waren er niet, dat hoort ook wel bij het soort kunstuitingen die bij een festival als Whynot horen. Er wordt onderzocht, met thema’s als individu versus (macht van) de groep, interactie tussen aanraking, beweging en muziek, de schoonheid van fysieke, bijna dierlijke kracht en de naakte mens.
Zo kon je zomaar worden aangesproken door een dame die vertelde dat ze een wiplash had om even later te moeten wijken voor een koor dat al zingend, onverbiddelijk op je afkomt (Suzanna Marx, Close/D). In de tot eventspace omgedoopte bar werd een tryout van Trigger opgevoerd door 2 danseressen, die een energieke interactie met elkaar en de muziek aangingen. Muziek? sound-sculpture is een betere benaming (Layt Waysbort & Salvador Breed). Hoofdvoorstelling was toch wel Dawn van Hodworks. In deze performance staat het naakte menselijke lichaam centraal in zijn fysieke -welhaast dierlijke kracht en schoonheid. De vier dansers (2 mannen / 2 vrouwen) deden de voorstelling daarom geheel naakt. Dat was wel even slikken maar eigenlijk heel mooi, zeker buiten in de intieme sfeer van de tolhuistuin bij zonsondergang (Adrienn Hod). (Er mochten geen foto’s gemaakt worden)
Tussen de voorstellingen door presenteerde Janneke Raaphorst Catering 3000. De serveerder en 2 serveersters serveerden prosecco in een blouse die gedurende avond langzaam verdween.
(Link naar een video van een andere opvoering van Catering 3000)
De nachtbrakers konden zich nog vermaken met DJ Streamer, dat voorafgegaan werd door uitvoering van Cut_ Daar had ik zelf geen behoefte aan en voldaan verliet ik rond 2300 het festival.
Bij de toegang hoorde een boekje met uitgebreide informatie over alle voorstellingen. Die informatie is ook te vinden op de website van het evenement.
Evenement: WhynotFestival, 7 t/m 9 juni 2015
Locatie: Tolhuistuinen, Amsterdam
Kleine foto-impressie:
