Het is een mooie zonnige dag als ik het museum Singer Laren binnenloop. De zalen met schilderijen van rond 1900 zijn zacht verlicht. Om de oude, broze kunstwerken te beschermen neem ik aan. Het komt een beetje donker over maar dat zal komen omdat mijn ogen nog moeten wennen. Ik loop gelijk door naar de solo-expositie van Geertje van de Kamp. Daarvoor ben ik naar het museum gekomen.
Haar expositie staat in schril contrast met zalen die ik zojuist heb doorkruist. Veel licht, werk in plexiglas met sterke kleuren. Vanuit het verleden sta ik in een klap in het nu. Van kunstenaars met naam naar een kunstenaar die naam gaat krijgen. De van Vlissingen Art Foundation ondersteunt en promoot gedurende een jaar kunstenaar Geertje van de Kamp. Deze solo expositie is daar een onderdeel van.
Geertje van de Kamp volg ik al een tijd. Vanaf abstracte schilderkunst, werken met plexiglas en nu origami als inspiratiebron. Het werken vanuit origami is een belangrijke ontwikkeling. Het onttrekt haar geometrische composities aan het inmiddels platgetreden pad van gespeel met vlakken. Ze weet de dynamiek van het vouwen in het plexiglas vast te leggen. Het werk is daardoor zowel lichtvoetig is als ernstig. en is toegankelijk maar bewaart ook geheimen. Haar abstractie lijkt de figuratie te willen omarmen. En dat laatste maakt dat het goed past in dit museum vol figuratieve kunst.
Als ik de expositie uitloop zie ik het werk van abstract werkende kunstenaars een eeuw geleden, vooral Lou Loeber, bijvoorbeeld: ‘abstracte voorstelling van lezende man’. Een terug worstelde Lou Loeber met het loslaten van de figuratie. Nu is het toelaten van figuratie de worsteling van Geertje van de Kamp.
Links
Geertje van de Kamp – museum Singer Laren.
(De expositie in museum Singer Laren is niet meer te bezoeken vanwege de Lockdown. Als de expo verlengt mocht worden zal ik dat hier vermelden.)
