Toen Suzanne Wallinga -directeur van A Tale Of A Tub- in een Facebook bericht vertelde over vier zeeanemonen in een zoutwater aquarium dacht ik even dat ze haar nieuwe hobby wereldkundig maakte. Nu loop ik rond in de expositieruimte van de non-profit organisatie en zie ik het aquarium in het echt. Het is een idee van Eamonn Harnett en het begeleidt de twee films die hij bijdraagt aan de expositie.
Die associatie met een hobby niet zo vreemd. Veel mensen hebben thuis zo’n bak met water waarin kleurige vissen heen en weer zwemmen. Levend in hun eigen biotoop. De beestjes lijken zich nauwelijks bewust van de menselijke wereld van waaruit ze bekeken en bewonderd worden. En wij mensen kunnen, kijkend naar die vissen, even ontsnappen aan onze immer eisen stellende omgeving.
Dat er in de expositie een aquarium is, heeft natuurlijk ook een reden. ‘Assemblages of Intimacy’ gaat over de invloed van omgeving op onze identiteit. Tussen beide bestaat een intieme, gevoelige relatie die moeilijk in woorden is uit te leggen. De kunsten bieden een betere uitweg.
A Tale of a Tub is een mooie locatie voor dit thema. In de jaren 20 van de vorige eeuw begonnen als badhuis. In de kelder stond de warmtecentrale. Op de begane grond kon de was worden gedaan en op de verdiepingen erboven waren de douches. Tientallen jaren werd er dankbaar gebruik van gemaakt. De mens past zijn omgeving echter voortdurend aan en badhuizen raakten overbodig. Nu is het gebouw een huis voor de kunst met duidelijk herinneringen aan zijn oude functie.
Wat ik erg waardeer aan A Tale of a Tub is dat het aandacht besteed aan de veranderde wereld en de invloed daarvan op van de kunst. In deze expositie is dat niet anders. Het onderwerp, de getoonde kunst en de randprogrammering geven er vorm aan. Voor de bezoeker is dat lastig. Een expositie die aan het alleen kijken voorbijgaat.
In de kelder een film van Mikhail Karikis over het verlaten dorp Larderello. Kinderen nemen het dorp over en maken hun eigen wereld. Een versmelting van muziek en beeld. Achter harde cijfers van de economie, schuilen menselijke relaties en emoties. Dat lijken we wel eens te vergeten. In de dichtbundel ‘Economy as Intimacy’ beschouwt Eric Peter de economie vanuit die emoties.
Op de begane grond bij de ingang liggen bronzen sculpturen. Je moet even kijken en dan zie je dat het planten zijn. De kunstenaar Abbas Akhavan. vereeuwigde de uitstervende vegetatie in Iran in het gebied rond de rivieren Eufraat en Tigris. Ze liggen op witte doeken, broos maar ook onverwoestbaar. Eamonn Harnett groeide op op een Lama boerderij in Ierland. Een omgeving die je kijk op de wereld haast wel moet veranderen. Het basis idee van de expositie komt van zijn hand. Samen met Suzanna Wallinga werd het idee ontwikkeld tot ‘Assemblages of Intimacy. Zijn artistieke bijdrage zijn 2 films. Over de geïsoleerde levende groep Agta en de tweede film heeft als thema de boerderij van zijn ouders.
Zo’n aquarium onderhouden is trouwens een behoorlijke klus. En het team van A Tale of a Tub heeft er een flinke taak bijgekregen. Een zee anamoontje zwaait me vrolijk toe, hij maakt het goed.
links:
Mikhail Karikis – Children of Unquiet
Cultureel Persbureau – Interview Suzanne Wallinga
Metropolis M – Interview met Suzanne Walling en Eamonn Harnett
A Tal of a Tub – informatie over expositie.
expositie: Assemblages of Intmacy, t/m 24 juni 2018 , vr-zo 13- 18 uur.
locatie: A Tale of a Tub, Justus van Effenstraat 44, 3027 TK Rotterdam.
