Dat hoofd van je. Die schakel tussen je innerlijk leven en mensenwereld buiten je. Je onmisbare dienaar maar ook je kwelgeest. Die steeds weer lastige vragen stelt. Die alles maar in twijfel trekt. Soms zou je dat hoofd even weg willen nemen, zodat de wereld overzichtelijk wordt.
Dat zijn mijn gedachten bij bovenstaand schilderij. Misschien dat Max Schulze soortgelijke gedachten had toen hij schilderde. De grote vragen van het leven, waarop nooit een definitief antwoord is, vormen in ieder geval het uitgangspunt van zijn werk. Dat werk zijn niet alleen schilderijen, hij schrijft ook gedichten.
Het weg-gewolkte hoofd hoort bij een buste. Oude sculpturen komen veel in de schilderijen van de kunstenaar voor. Hij beeld ze graag een beetje potsierlijk af. Zoals ook met deze buste. Het zou een overlevingsstrategie kunnen zijn. Om al die twijfel een plek te geven.
Een schilderij begint bij zijn archief van gevonden – en zelfgemaakte foto’s. Hij zet beelden bij elkaar, zoekt naar verbanden, overeenkomsten. Soms maakt hij fysiek collages. Totdat hij de noodzaak voelt een samenstelling te schilderen. Dat schilderen doet hij direct. De intensiteit van het moment is belangrijk.
Het resultaat zijn weemoedige schilderijen een beetje leeg. Een beetje dromerig, als van een dichter. Je kunt het zelf bekijken in de Verticale Galerie van WOW in Amsterdam.
Links.
maxschulze.nl.
Max Schulze – week in de Torenkamer.
WOW – Max Schulze – Caryatids.
expositie: Max Schulze – Caryatids, t/m 31 july, ma-zo 9 – 21 uur.
locatie WOW, Verticale Galerie (1ste etage), Wiltzanghlaan 60 1061 HC Amsterdam.
