Mijn blik gaat rustig langs de kunstwerken in de Twelve Twelve galerie. In de expositie ‘Traces of personal existence’ hebben ze elk hun eigenheid. Toch is er ook een bindend element in de werken. Al kijkend vraag ik me af welke dat is.
Het werk van Mattia Papp lijkt rauw en abstract. Maar die groene vlek heeft veel weg van mos. Je ziet ook verfresten en afgebladderd plamuur. De kunstenaar vertelt me dat het een nauwkeurige weergave is van een stuk muur. (Van een kerk in Florence).
Een door oorlogsgeweld gehavend woonblok. Je ziet het gelijk in de fotomontage van Tammam Azzam. Door zijn toevoegingen krijgt het beeld een bijna pijnlijke lichtheid. Is het oneerbiedig of een verlangen naar de tijd dat er weer vrede is?
Het doet zo oer-Hollands aan tegel-tableau’s. Maar in plaats van koeien, graan en hardwerkende boeren zie je Arabische letters. Een van de woorden schijnt zelf ‘sex’ te betekenen. Rabi Koria mengt de Hollandse – en Arabische stijlen moeiteloos door elkaar.
Het heeft iets schattigs, de stapeling van huisjes in het werk van Pim Palsgraaf. Al gauw merk je dat het onbewoond is. Het is kaal. Je ziet verval. Voorspelt de kunstenaar het einde van de wereld, of is er hoop?
Het is de kracht van deze expositie. De kracht ook van een groepsexpositie. Vier kunstenaars die elk vanuit hun eigen perspectief ons naar de wereld laten kijken. Geen eenduidig beeld, geen enkelvoudige waarheid, geen feiten, nieuws of nep-nieuws. Kunst zoals kunst moet zijn. Er worden geen deuren dichtgegooid maar juist opengedaan.
expositie: Traces of personal presence, t/m 04 maart 2018, wo-za 11-18 uur, zo 12-17 uur.
locatie: Twelvetwelve gallery, Prinsestraat 53, 2513 CB Den Haag.
TwelveTwelve is een jonge galerie in Den Haag. Opgericht door Syliva Bakker, kunstenaar opgeleid aan het St. Lukas in Brussel. Jaarlijks worden 12 exposities gepresenteerd. Actuele kunst met lef waarin de problemen in de wereld van vandaag worden weerspiegeld.
Die eerste vind ik geweldig.