‘De verzakelijking van het ondoorgrondelijke‘ als titel voor een tentoonstelling blijft bij mij hangen. De titel zou kunnen gelden voor de hele kunstwereld. Aan de ene kant het ondoorgrondelijke. Datgene wat kunstenaars steeds drijft en waar ze naar op zoek zijn. Niet voor niets heet dit blog kunstblijfteenraadsel. Aan de ander kant de zakelijke markt. Want al die prachtige kunst moet gewoon verkocht worden.
Gelukkig heeft kunstenaar Ilona Plaum een wat beperktere en ook meer mysterieuze definitie voor de titel van deze groepsexpositie. . De rode draad tussen menselijk lot en de menselijke maakbaarheid. Tussen de mens overgeleverd aan de natuur en de mens die zich aan de natuur wil ontworstelen. Tussen overgave en controle.
De kunstwerken verbeelden het thema op elk hun eigen wijze. Van ernstig, tragi-komisch tot tegen het absurde. Om met die laatste te beginnen De video ‘Counting down’ van Marieke Gelissen is van een absurde eenvoud. Een ronde tafel draait rond tot hij stil staat. Hoe simpel ook, je staat er gefascineerd naar te kijken. In de video van Michael François ‘Deja Vu’ worstelen twee handen -ogenschijnlijk doelloos- met een vel aluminium folie. De manier waar op Sven Verhaeghe de natuur verbeeld zweeft tussen het romantische landschap en de duistere oerkracht van de natuur in. Als kunstenaar/curator kies je natuurlijk een onderwerp waar je een band mee hebt. Het werk van Ilona Plaum is gemaakt op ‘Archival Pigment Print’. Het precieze maak/ontstaan-proces blijft voor de bezoeker verborgen.
De samenstelling van de expositie is verrassend en ongewoon. Dat is in het begin wat lastig maar als je de tijd neemt gaat de samenhang van de werken voor je leven.
Deelnemende kunstenaars:
Semâ Bekirovic, Michel François, Marieke Gelissen, André Kruysen, Ilona Plaum, Sven Verhaeghe.
expositie: De verzakelijking van het ondoorgrondelijke, t/m 23 dec 2017 (do-zo, 13-17 u)
locatie: 37PK, Groot Heiligland 37, 2011 EP Haarlem.
