Grensgebieden van de kunst hebben mijn speciale aandacht. De rafelranden, maar dat woord heeft iets minderwaardigs in zich. Het terrein waar nieuwe dingen gebeuren, waar wordt geëxperimenteerd en dus ook gefaald. Waar vaste lijnen vervagen en het ongedefinieerde de overhand heeft.
Zo schreef ik een blog over een boek (The Last Pages) van Noelle Cuppens. Het laatste boek van Marguerite Duras, ‘overgeschreven’ met een teruggevonden set wrijfletters en gedrukt in kleine oplage. Of over het stuk ‘100 metronomen’ van Ligetti (zie links einde blog). Het werd opgevoerd in een pas geopende hal van Hoog Catherijne. Een uniek muziekstuk, begin jaren zestig uitgegeven. Een protest en met veel performatieve kwaliteiten.
Nu betreed ik het terrein van brouwerij en proeflokaal Butcher’s Tears aan het einde van de Karpersweg in Amsterdam. Een rafelrandje in de stad nabij het Haarlemmermeerstation. Eens zal de gemeente ook dit terrein te gelde maken maar van mij mag het nog heel lang zo blijven.
Hier vind de expositie Krust Gorilla plaats. Een experimentele expositie omringd met performances en muziekoptredens. De expositie bezoek ik op de laatste dag 1 oktober. Ik sta in een opslagloods en het is er een enorme bende. Na enig rondlopen kan ik twee kunstwerken met zekerheid ontdekken. Twee voetballen die op een metalen constructie ronddraaien en 3 radiootjes die ‘knisperende’ geluiden produceren. Verder vraag ik me af waar ik in vredesnaam ben terecht gekomen. In de Engelstalige omschrijving lees ik: “The exhibition sets out to examine how artistic expresssions are manifested in the fluctating topgraphy of public space; how visual art, sound an poetry exist arestimulated and mutated in the noise of the establishment.” Het geeft enige duidelijkheid, maar toch. Gelukkig is Karl Georg Staffan Björk, een van de organisatoren bereid mij een rondleiding te geven.
Hij wijst mij op verscholen kunstwerken. Een flesje bier in een achtergelaten koeling met een bijzonder etiket. Een projectie op een grillige muur van een beeld dat handelt over gelaagdheid. Een bord aan de muur dat toch weer niet een echt bord blijkt te zijn. Opgerolde tekeningen die staan tussen de poten van een omgekeerde tafel. Er staan geen naambordjes bij de werken. Het hoort ook bij het concept van de expositie.
Als je de kunstwerken heb gezien dan onderscheiden ze zich duidelijk van de zooi die in deze berging staat. Het roept de vraag op hoe goed we kijken. Automatische classificeren onze hersenen wat ze zien. In deze berging gaat het om het verschil tussen kunst en niet kunst. Maar als we een kunstwerk in een museumzaal of galerie zien, wordt het dan ook niet gecategoriseerd en weggezet, zonder echt te kijken?
Krust Gorilla is ontwikkeld door: Karl Georg Staffan Björk, Monica Tormell and Felicia von Zweigbergk, in samenwerking met K–G–B en Butcher’s Tears.
Deelnemende kunstenaars, performers en bands:
Bad Kitten, Bas Medik, Black Wednesdays, Bucket Boyz, Diana Ozon, End of the Road Cinema with Jeffrey Babcock, Eric Nordin, Ewan Cameron, Felicia von Zweigbergk, Freek Wambacq, Gerard Mostert, Gerbrand Burger, Hanna Gustavsson, Hilma af Klint, Hubert Bouwers, Kalle Runeson, Karl Georg Staffan Björk, Monica Tormell, Nathalie Snel, Nicole Martens, Noiserr, Parkeerplaats, Peggy Franck, Radna Rumping, Robin Watkins, Sander Janzweert, Scapeous, Shadows, Tarja Szaraniec
Links
Noelle Cuppens – The Last Pages.
Poème symphonique – Ligeti.
(k).(g).(b).info.
Facebook event Krust Gorrila.
Butcher’s Tears.
De expositie is voorbij. Hij vond plaats van 27 sept tot 1 oktober 2017 bij Butchers Tears in Amsterdam.
