KUNSTBLIJFTEENRAADSEL > OSSIP – Francis Boeske Projects

Bij het binnengaan van galerie Francis Boeske Projects is mijn aandacht gelijk gegrepen. Hier gebeurt iets bijzonders. De vele werken in de ruimte houden het midden tussen collages en installaties. Fragiel, open, een kinderlijke tederheid maar naïef is het allerminst. Het is een overzicht van het werk van kunstenaar Ossip.

Een uitgesneden oude foto van een naakte vrouw staat op een krukje. Vanuit haar lichaam komt een waaier van dunne ijzerdraden. Aan de uiteinden is tule bevestigd, dat haar als een aura omringt. Alsof ze een heilige is. Ik kijk er een tijdje naar, het heeft iets heel vanzelfsprekends maar kan het desondanks niet plaatsen.

Oude bestaande beelden nemen een centrale positie in, in het werk van Ossip. Ze zijn niet gemaakt zijn om mooi te zijn maar dienden een functioneel doel. Medische materiaal, afbeeldingen van oude schilderijen, foto’s die handelingen of oefeningen registreren. Ze hebben hun doel gediend maar de kunstenaar geeft ze een nieuw leven. Letterlijk, lichaamsdelen hangen aan een draad en wiegen zachtjes, of kunnen draaien om een as. Ook maakt hij ruimtelijke creaties, door afbeeldingen op te delen in puzzelstukken en ze te verwerken in een sculptuur.

In schoonheid is Ossip niet geïnteresseerd. Het hoeft niet mooi te zijn. Zijn werk is ook een protest tegen de gelikte kunst die veel op beurzen wordt getoond. Niets wordt verborgen, verstopt of opgepoetst. Het werkproces is dan ook zichtbaar, hoe dingen bevestigd zijn, een onbedoelde vingerafdruk, lijmresten, roest.

Ossip is toeschouwer van zijn eigen kunstenaarschap. Hij stuurt niet, dwingt niets af, kijkt toe, wacht af en volgt zijn intuïtie. Dat is de manier waarop zijn creaties ontstaan. Het gebeurt gewoon, gekscherend noemt hij zichzelf een magiër.

Magiër of niet, zijn kunst betovert. Je kunt heerlijk verdwalen tussen zijn werk. Op het randje van outsider art, rauw maar ook teder, open maar vol geheimzinnigheid, geen schoonheid maar toch bijzonder mooi.