Halfopen kubussen van gips met een dunne wand staan op een solide plateau van stoeptegels en een houten drager. De drager zelf staat weer op houten klossen. De kubussen zijn gemaakt door een kartonnen doos met gips rond te draaien tot het gips gestold is. De combinatie van breekbaarheid en solide boeit me. De kubussen doen me denken aan een blokkendoos. De veilige kindertijd, spelen, je eigen droomwereld binnen de grote-mensen wereld. Het werk ‘Tegels 30x30x29’ is in 2015 gemaakt door Rood Kok als derde jaars student van de HKU.
Ik was nieuwsgierig naar de eindexamenwerkpresentatie van Rood kok die dit jaar zou afstuderen. De kennismaking met zijn nieuwe werk tijdens de graduation-show ‘Exposure 2016’ van HKU was, zacht uitgedrukt, een verrassing. Het tedere was verdwenen, het robuuste gebleven. Gips had plaats gemaakt voor baksteen. In de ene ruimte een massieve kubus en een houten plaat met een afdruk van metselwerk. In de andere ruimte een soort rotsblok gehouwen uit gemetseld baksteen. Op de vloer liggen steenresten, de wanden bevatten krassen en butsen.
Ik kijk naar de steen van baksteen, het gruis op de grond, de butsen in de muur. Wat is hier aan de hand? Pas later hoor ik dat de kunstenaar een performance heeft uitgevoerd. Gedurende enkele minuten rolt hij de steen door de ruimte. Een fysieke uitputting, die stopt als de performer leeg is. Van de performance is een goede videoregistratie gemaakt. (Zie die link hieronder).
Is het een persiflage op de kunst of juist een ode aan de kunst? Het zou beide kunnen. Dat duale, juist dat maakt kunst zo interessant.
Links:
roodkok.com
De graduation show van de HKU is afgelopen
