Eigenlijk is het geen echt atelierbezoek. Marijke Lombaers toont een overzicht van haar werk in een huiskamer van vrienden in Utrecht. De intieme sfeer en de persoonlijke uitnodiging maken het verschil echter niet zo groot.
In dit werk vloeit het licht gemarmerde geel rond de helder witte vormen. Of drijven de vormen juist in het geel? Het lijkt een onzinnige tegenstelling. Maar de vraag is wie beweegt, of wie leidt? Het antwoord is niet zo gauw gevonden.
Het kenmerkend voor het kunstenaarschap van Marijke Lombaers. Ze laat zich niet dwingen. Ze werkt niet met een voorop gezet plan. Zelfs lijnen of vormen neerzetten voor een basisstructuur is uit den boze. Tijdens mijn bezoek gebruikt ze de term ’trage lijnen’. Het neerzetten van een lijn op het papier gebeurt daarbij heel langzaam. Zo traag dat je je af kunt vragen wie de lijn neerzet, de wil van de kunstenaar, het onderbewuste of is er een andere kracht in het spel? Het komt ‘zweverig’ over maar zweverig is haar werk nergens. Het is krachtig zonder vuist. Ze neemt positie in, terwijl je (toch) niet weet waar ze staat. En in alles die drang naar onderzoek, naar willen weten zonder te (be)grijpen.
Ook haar levensloop toont dat ze zich niet laat dwingen. In het derde jaar van de kunstacademie liep ze vast. Ze verliet de opleiding om bij Tom Schenk het vak decorontwerp en -bouw te leren. Dat vak heeft ze beoefend tot de verzorging van haar ouders haar aandacht vroeg. Na deze periode van zorg keerde ze niet terug in haar oude vak maar verkoos het beroep van therapeut.
Maar nu staat ze tegenover me als kunstenaar. Ze heeft altijd geschilderd en getekend. Ze voelde echter dat het moment er was om haar werk niet meer op te bergen in een lade maar het aan de buitenwereld te tonen. Deze expositie bij vrienden waar ik haar spreek is een bescheiden stap. Al eerder toonde ze haar werk in het Museum IJsselstein, in de expositie Graskunst bij MIJ. Op de treden van een trap die leidde naar een torenkamer (met een werk van Zoro Feigl) bracht ze de regels van een eigen gedicht aan op aluminium stroken (een foto is te zien op haar website in wording). Een locatie specifiek werk dus. Het is een manier van werken die haar voorkeur heeft. Je laten inspireren door een omgeving en daar dan werk voor maken. Werk dat niet voor de eeuwigheid is…
Heeft dit blog je belangstelling gewekt? Vanmiddag is de expositie nog open van 14-17.30 uur en belangstellenden kunnen nog een afspraak met Marijke maken op vrijdag 1, zaterdag 2 of maandag 4 september (telefoon Marijke: 06 208 258 12). Adres: Kromme Nieuwegracht 19, Utrecht.
Links
marijkelombaers.nl.
1 Comment