Een lijst maken van ruw en stevig metaal, dat is apart. Er stonden verschillende maten. Ik koos de kleinste en mocht hem zomaar meenemen. De kunstenaar had ruimte nodig, in zijn atelier en in zijn hoofd. Dus hield hij een grote opruiming. Voor zijn atelier op het Heiningcomplex stonden oude luidsprekers, lampen, schilderijen, foto’s en andere waren uitgestald. De uitstalling als geheel vond ik interessant , hoe komt een atelier vol met deze curieuze verzameling spullen? De kunstenaar Kurpershoek praatte makkelijk en vertelde het verhaal achter de spullen. Het gaat over een periode waarin hij een kunstenaarsduo vormde met Ron Sluik.
Op een tafel staat een doos vol met glasplaten met een tekening van de Rijksdag. Ze waren onderdeel van een project over Marinus van der Lubbe, de Nederlander die de Rijksdag in 1933 in brand stak, in het jaar dat Hitler aan de macht kwam. Hij werd gevangen genomen en na een showproces in januari 1934 onthoofd. De Nederlandse communist word wel beschouwd als het eerste slachtoffer van de Nazi’s.
De platen hebben in Berlijn in een donkere kelder gehangen met onder elk van de platen een aanmaakblokje (Lubbe ontketende met zulke blokjes de Rijksdagbrand). De expositie was een onderdeel van het driedelig project: ‘Een graf voor Marinus van der Lubbe‘ uit 1998, waarin belangrijke steden in het leven van van der Lubbe, Leiden (geboorteplaats), Berlijn (Rijksdag gebouw) en Leipzig (graf), betrokken waren. In elk van de steden is een steen geplaatst met een deel van het gedicht ‘Schoonheid’ dat Marinus kort voor zijn dood schreef in de gevangenis.
Ook stond er een grote, posterformaat foto van een klas inmiddels vol met bruine vlekken. De foto stampt uit de tijd van de oorlog in het voormalige Joegoslavië. Het hoort bij een project (video) genaamd de Duivelsjager. Een film over een Nederlander (uit Enkhuizen) die voor de Kroaten etnische zuiveringen leidde tegen Serviers.
Het duo deed meer projecten in het voormalige, communistische Joegoslavië. De foto’s hieronder, in die al genoemde metalen lijsten zijn ontstaan in een samenwerking met lokale kunstenaars aldaar. Het zijn foto’s van kantoren en ‘officiële’ ruimtes met de typische communistische inrichting.
Kurpershoek is duidelijk een geëngageerd kunstenaar, nog steeds . Hij werkt sinds 2000 zelfstandig en doet nu een heel ander soort projecten. In ‘Instituut voor gerookte vis’ rookt hij in een tent vis (duurzaam en niet duurzaam) om rond het roken en eten van de vis een discussie los te maken over hoe we omgaan met voedsel en duurzaamheid. De ‘Vuurcirkel’ is een ritueel rond namen zingen en een vuurcirkel om de dood van een geliefde te kunnen verwerken. Die nieuwe richting maakt misschien ook wel dat hij aan een grote opruiming toe is.
Tot slot nog het verhaal van die lijstjes waar ik dit blog mee begon. Ze zijn gemaakt van T-profielen die uit verbouwing kwamen van het gebouw van kunstenaarsvereniging Pulchri in Den Haag.
Voor de lijst hoefde hij dus niets te hebben. “Vertel het verhaal maar….”
Links:
Korte beschrijving van het project Instituut voor gerookte vis van Kurpershoek
Website Reinier Kurpershoek (Hier vind je ook informatie over zijn huidige projecten)
Website van het ateliercomplex Heining waar ik de kunstenaar ontmoette
wist hier niks van … leuk spul