Ik lag  die avond uitgeteld op mijn bed. Ik voelde mijn benen. Moe maar voldaan. Dertig kilometer gefietst voor vijf galeries. In het zonovergoten Amsterdam. Best wel een prestatie vond ik zelf. Toen dacht ik aan al die Tour de France renners die rond de 150 – 200 kilometer fietsen op een dag. En de volgend dag weer en de dag erna… Ik ben gewoon een watje.

Het zal de kunst wel zijn. kunst kijken kost ook energie. Over kunst schrijven ook trouwens. De laatste tijd ontbreekt het me wel eens aan die energie om een blog te schrijven. De eisen die ik aan mijzelf stel zijn hoger. De foto’s moeten beter. Het verhaal moet kloppen. Wat ervaar ik bij deze kunstenaar? Elke week weer. Daarom neem ik jullie vandaag mee op een tocht. Voor de verandering. In de Tour de France hebben ze tenslotte ook vlakke ritten, bergritten en tijdritten.

Eerst gaan we op de fiets naar PS Project Space. Het ligt eigenlijk buiten de route van het voorlopige lijstje galeries, dat ik voor deze dag heb opgesteld. Maar het -nieuwe- werk van Janine van Oene lijkt me zo mooi, dat wil ik gewoon zien. Dus toch naar de Madurastraat 94. 13 km.  Daar sta ik dan voor deze ‘omfietskunst’. Het is inderdaad mooi, heel mooi. Waarom? Ik weet het nu niet. Misschien omdat het niet om aandacht schreeuwt maar je met een teder gebaar verleidt.

Van Janine van Oene naar Carlijn Mens bij Borzo gallery, Keizersgracht 516. 4,4 km. De kunstenaar plaatst  eerst het tekenpapier op de grond onder een boom. Legt daarna, op het juiste moment, snel de hoofdlijnen vast van schaduwen van takken. In haar atelier werkt ze de tekening verder uit. De kunstenaar schildert objecten niet direct maar een afdruk of representatie. Niet de boom maar de schaduw van een boom. Waarschijnlijk roept haar werk daarom het gevoel van herinnering op.

Door naar Torch, lauriergracht 94. 1,2 km. De laatste dag van de expositie ‘The worst is yet to come’ van Tinkebell. Een kunstenaar die de publiciteit niet schuwt en altijd de controverse weet te vinden. Dat wordt haar niet door iedereen in dank afgenomen. Ik kan haar kunstenaarschap wel waarderen. Ook in deze expositie raakt ze actuele thema’s aan zonder een standpunt in te nemen en altijd met een laagje Tinkebell.

De volgende galerie is Van Zijll Langhout aan de Brouwersgracht 161. 1.9 km. Martyn Overweel toont hier zijn -originele- tekeningen. De graficus / kunstenaar maakt ook cartoons voor kranten. Zijn zijn originele tekeningen dan nog kunst? Misschien moet je die vraag niet stellen. Zijn fraai opgezette tekeningen relativeren maar de humor zet je weer met beide benen op de grond.

Tot slot naar Josilda da Conceição Gallery in de Oostzaanstraat 10, 1.7 km. De kunstenaars Mayra Sergio, Elena Khurtova en Marie Ilse Bourlanges treden op als collectief. Titel van de expositie is: Wetter then wet. Klei staat centraal in het werk. Een materiaal dat eindeloos mee gaat. Nat maken, vormen, drogen. Door het weer nat te maken verdwijnt de vorm en begin je weer helemaal opnieuw. De installaties van het collectief verwijzen naar die eigenschap.

Nu weer naar huis. 10 km.

exposities:
PS Projectspace – Vase Face – Janine van Oene.
Galerie Borzo – Carlijn Mens – Roadside.
Torch – Tinkebell – The Worst Is Yet To come.
Marian van Zijll Langhout – Martyn Overweel – Nackt Im Pudding Club.
Josilda da Conceição Gallery – Mayra Sergio, Elena Khurtova, Marie Ilse Bourlanges – Wetter then wet.

‘How a grain of sand from the desert can fall on my cheek in the form of a raindrop by the evaporation of water in a distant land.’

Deze uitspraak komt van de website van Sanne Vaassen. Het staat bovenaan de ‘about’ pagina. Het is de filosofische kern van haar kunstenaars praktijk. Het gaat over wat kan veranderen en wat (hetzelfde) blijft. Over identiteit. In de expositie 00.00.0000 bij Alpert+Leary die twee projecten van haar toont komt die vraag ook weer aan de orde. Maar daarover later.

De kunstenaar ontmoette ik voor het eerst op de Unfair 2016. Twee werken die ze daar toonde zijn me bijgebleven. Voor het werk ‘Cartography’ heeft de Sanne al haar sproeten op haar lichaam in kaart gebracht. Bezoekers konden vervolgens een van die sproeten op hun lijf laten tatoeëren. Neem je met het zetten van die sproet ook een stukje van haar identiteit over? Het project ‘Kintsugi’ gaat om een verzameling scherven die ze verzameld heeft tijdens haar studie in Maastricht. De hoofdstad van Limburg had lange tijd een bloeiende porselein-industrie, dus ze verzamelde er aardig wat. De scherven staan netje geordend op een poster. Je kunt er een kiezen en die ergens op een wand in je huis laten inmetselen door de kunstenaar.

Alpert+Leary is een nieuwe, kleine galerie met twee zalen in hartje Amsterdam. Het wil actuele kunst van nationale – en internationale kunstenaars presenteren. Aandacht geven aan sociale verantwoordelijkheid is een ander uitgangspunt. De expositie 00.00.0000 past goed binnen die uitgangspunten.

In de bovenzaal hangen vijf weefwerken. Ze roepen een vreemde gewaarwording op. Het materiaal lijkt niet echt geschikt om mee te weven (met de hand). De kleuren, die in alle werken worden gebruikt, roepen associaties op. Al kun je niet gelijk thuis brengen welke. Sanne Vaassen haalde vijf Nederlandse vlaggen uit elkaar en gaf het resultaat, een zak met losse draden, aan vijf verschillende wevers.

Geweven door een wever uit de draden van de Nederlandse vlag

In de benedenzaal snorren een zevental projectoren. Ze tonen in verschillende ritmes dia’s van bloemen.Bloemen zijn een deel van onze nationale identiteit. Het kijken naar al die steeds wisselende dia’s heeft iets rustgevends. Ik stel me niet de vraag hoe de beelden zijn ontstaan. Later verteld Sanne me dat ze bloembladen tussen de glazen ramen van de dia’s heeft geplaatst.

Na beide zalen bekeken te hebben, denk ik aan de titel van de expositie en aan de lijst die aan de uitnodiging is toegevoegd. Die lijst bevatte enige demografische gegevens van Nederland van de afgelopen 50 jaar. Onder andere het aantal immigraties en emigraties. Hoe breng ik al die dingen bij elkaar? Ik blader door en boekje dat in de zaal ligt. Het bevat foto’s en teksten met als onderwerp de rijke geschiedenis, herkomst en productie en het gebruik van bloemen. In het boekje zit ook een kaartje. Een effen beige kleur. Er staat links boven ‘Emigreren’ op. Een bouwmarkt in Nederland heeft die naam aan een van haar verfkleuren gegeven…

expositie: 00.00.0000, t/m 14 okt 2017, do-za 12-18 uur
locatie: Alpert+Leary, Staalstraat 19, 1011 JK Amsterdam