Zelf ben ik niet zo van de selecties of typeringen als ‘the best of’. Elke kunstenaar heeft een oprecht streven om goede kunst te maken. Alle kunstenaars in 1 blog plaatsen is een beetje veel. Daarom een vervolg van Unfair 2018 reportage van dit blog omdat het toch wel een heel interessant evenement is.
Unfair promoot zichzelf als ‘We used to be an art fair’ maar eigenlijk is Unfair nooit een echte beurs geweest. Veel meer een evenement, in de letterlijke zin van het woord. Unfair is ontstaan in 2012 tijdens de draconische bezuinigingen op kunst van de overheid. Wat kunnen we als kunstenaars zelf doen om het gat tussen de academie en een succesvolle kunstenaars praktijk in te vullen?
Het evenement UNFAIR is dan ook een initiatief van kunstenaars. Jonge en ‘midcareer’ kunstenaars presenteren hun werk zonder tussenkomst van een galerie. De beurs wordt door de deelnemende kunstenaars zelf opgebouwd en weer afgebroken. Tijdens de evenementsdagen zijn ze vaak zelf aanwezig om je vragen te beantwoorden. Deze werkvorm maakt dat kunstenaars gedurende een langere periode intensief samenwerken.
Gisteren ging de vierde editie van start. De beurs wordt inmiddels goed bezocht door verzamelaars, galeriehouders, kunstenaars en kunstliefhebbers. Behalve de -eventuele- verkoop van je werk is deelname voor de kunstenaars ook een waardevol moment in je carrière.
Ook in deze beurs wordt gaan de deelnemers het experiment niet uit de weg. De presentaties zweven ergens tussen een galerie-expositie en het werk dat tijdens open dagen van kunst-academies te zien is. Verassing en kwaliteit gaan samen. Hieronder een overzicht van mijn bezoek tijdens de opening. Het zou mooi zijn als het je uitnodigt aan deze gebeurtenis deel te nemen.
Dit verslag van Unfair 2018 heeft een vervolg.
Links.
Unfair18.
Evenement Facebook.
Recensie Unfair 2018 – Parool.
Verslag op Lost-Painters van Niek Hendrix.
Review Metropolis-M van Unfair 2018.
Verslag Trendbeheer – Unfair 2018.
expositie: UNFAIR 2018, t/m 2 april, open: 12 uur, vr-za dicht 21 uur, zo-ma 18 uur.
locatie: Zuiveringshal, terrein Westergasfabriek Amsterdam.
Bij het werk van sommige kunstenaars heb ik een tekst toegevoegd. Doorgaans een samenvatting van het gesprek dat ik met de kunstenaar had.
Art Rotterdam 2018 heeft afgelopen woensdag weer haar deuren geopend en is tot en met zondag te bezoeken. Ten opzichte van eerdere jaren is wel een en ander veranderd. De hele beurs vind plaats in het ‘hoofdgebouw’. De bijgebouwen zijn niet gebruikt. Wat ik er van gezien heb, stonden ze leeg. Dat hangt samen met het feit dat de van Nellefabriek -de vaste locatie van de beurs- een nieuwe eigenaar heeft.
Om ruimte te creëren is er wel een tent aangebouwd. In deze tent bevinden zich de dit jaar veel kleinere afdeling ‘Intersections’, de NN-award en de nieuwe afdeling ‘Commonities’. Ook een flinke bar ontbreekt niet. Dat de Intersections afdeling zo klein is vind ik erg jammer. Het ruime, rauwe experimentele karakter mis ik wel.
De nieuwe afdeling Commonities is deze eerste keer gecureerd door Lorenzo Benedetti. In een meer open structuur ‘verbindt Benedetti galeries op basis van thematiek en materialiteit’ zo staat er op de site. De galerie-stands zijn behalve het traditionele gangpad door openingen aan de achterzijde van de stands met elkaar verbonden. De open structuur kwam wat mij betreft niet geheel tot zijn recht. Het idee van een traditionele beurs met voor elke galerie zijn eigen stand bleef wat mij betreft overeind. Een bijzondere keuze van galeries met een zekere eenheid, dat is wel gelukt.
Dat waren voor dit jaar mijn bevindingen van deze beurs. Verder ook dit jaar weer een geweldig evenement met een uitstekende sfeer en een breed kunstaanbod van internationale allure.
expositie: Art Rotterdam 2018 – t/m 11 februari 2018 – vr: 11-21 uur, za-zo: 11-19 uur.
locatie: van Nellefabriek Rotterdam.
Een Fotoverslag:
Prospects & Concepts is een eigen ‘beurs’ binnen de grote beurs Art Rotterdam. Met een heel eigen sfeer en dynamiek en een eigen -gratis- brochure. De organisatie is in handen van het Mondriaan Fonds. Alle kunstenaars die in 2016 een werkbijdrage van het fonds hebben ontvangen, presenteren hun werk.
De werkbijdrages worden betaald vanuit ‘ons’ belastinggeld. In de moderne behoefte aan transparantie is het een goede zaak dat het Mondriaan fonds laat zien wat kunstenaars doen met die bijdrage. Het is geen verantwoording afleggen maar inzicht geven.
Aan de kunstenaars zal het niet liggen. Vaak zijn ze bij hun werk aanwezig of in de buurt. Ze zijn enthousiast en vertellen graag over hun werk. Belangstelling tonen of een foto maken van het werk en veel kunstenaars zoeken al toenadering. De ‘tekst en uitleg’ is een verrijking. Het werk gaat leven. Achter elke artistieke visualisering zit een verhaal. Een weg die begint bij een specifiek interesse, er volgt een onderzoek en zoeken naar wegen je doel te bereiken.
Maar ook zonder uitleg is Prospects & Concepts interessant. Laat je meenemen door alles wat er te zien is. En laat je eigen enthousiasme leidraad zijn. Dan kan het haast niet anders dan dat je een prachtige tijd hebt bij de beurs in een beurs. Hieronder een fotoverslag. Helaas kan ik niet alle kunstenaars eer aandoen met een foto van hun werk. Hopelijk kan dit verslag dan ten minste de doorslag geven de komende dagen naar Rotterdam te komen…
Deelnemende kunstenaars:
Jasper van Aarle, Ide André, Josephine Baan, Matea Bakula, Kevin Bauer, Olfa Ben Ali, David Bernstein, Karina Beumer, Lotte Bosman, Yair Callender, Stefan Cammeraat, Aljaz Celarc, Steef Crombach, Felix van Dam, Jessica van Deursen, Jacob Dwyer, Sanne van den Elzen, Emanuel Engelen, Nina Fránková, Jasper Griepink, Antye Guenther, Riley Harmon, Eamonn Harnett, Raquel van Haver, Iris Hofland, Vladimir Girz, Danielle Hoogendoorn, Doris Jongerius, Ralph de Jongh, Graham Kelly, Csilla Klenyánszki, Mirthe Klück, Matthias König, Linsey Kuijpers, Bram Kuypers, Hortense Lauras, Kees van Leeuwen, Jelte van Lente, Jasper van Loenen, Harry Markusse, Tim Mathijsen, Lyubov Matyunina, Robin Meyer, Gijs Milius, Agnes Momirski, Elise van Mourik, Romy Muijrers, Anthony Nestel, Sander van Noort, Janine van Oene, Hilde Onis, Anna Orlikowska, Claudia Pagés Rabal, Naïmé Perrette, Frederique Pisuisse, Suzanne Posthumus, Thomas van Rijs, Hillie de Rooij, Sam Samiee, Matthias Schaareman, Luuk Schröder, Lisa Sebestikova, Jessica Skowroneck, Joris Strijbos, Miloš Trakilović, Vlaplif (Erik Trip + Sanne Valstar), Gijs Verhoofstad, Anna Sophie de Vries, Robin Waart, Nan Wang, Josua Wechsler, Sam Weerdmeester, Emma Westenberg, Sander van Wettum, Hanae Wilke, Wouter Willebrands, Rebekka von Zimmermann, Marjet Zwaans.
expositie: Prospects & Concepts – Art Rotterdam t/m 11 feb 2018, 11-19 uur (vrijdag 21 uur).
locatie: van NelleFabriek, Rotterdam.
De 35tigste editie van kunstbeurs Art Brussels is voorbij. Het evenement is inmiddels zo populair dat er diverse andere beurzen in Brussel in dezelfde periode worden georganiseerd. Zoals Independent, YIA, Offcourse en Poppositions.
Poppositions -die dit jaar zijn zesde editie beleefde- heeft een bijzonder format. Het is een mix van commerciële galeries en non-profit kunstinstellingen. De organisatie is low budget, dus geen strakke stands en geen champagnebar. Deelnemers delen de ruimte zonder afscheidingen, dat geeft een ongedwongen, open karakter.
Vorig jaar was de locatie behoorlijk alternatief. Op het plein voor de ingang stond een food-truck. De bar was een deur op schragen en wat eenvoudige tafels. De toegang was een vrijwillige bijdrage. De expositieruimte leek veel op een (verlaten) fabriekshal. Het zal een deel van kunstliefhebbers zeker hebben weerhouden van een bezoek. Misschien dat dit jaar de beurs daarom neerstreek in het statige ING Art Centre aan het Koningsplein. Geen bar (alleen tijdens evenementen) maar wel een toegangsprijs van 7 euro. Waar de beurs volgend jaar gehouden wordt? Dat is nog onbekend, de beurs kiest elk jaar een andere locatie.
Poppositions bevaart een andere ader van de kunst, minder commercieel, persoonlijker, dichter bij de bron. De kunstenaars zijn vaak zelf aanwezig. Je komt makkelijk tot een gesprek. Als is de communicatie soms lastig als voor beide partners het Engels niet vanzelfsprekend is. Je voelt de drive van kunstenaars. Kunstinstellingen zoeken naar nieuwe mogelijkheden voor het presenteren van kunstenaars. Het is allemaal wat minder gevestigd. Hierbij een selectie uit mijn belevenissen:
Galerie Rianne Groen toonde werk van Miko Veldkamp. In vast formaat olieverf schilderijen schildert de kunstenaar wat hij beleeft, ziet en meemaakt in zijn leven. Hij heeft een krachtige stijl, het vast formaat maakt elke herinnering even belangrijk.
Lamart Offspace gevestigd in Antwerpen heeft geen vaste galerieruimte en zoekt steeds andere locaties voor het presenteren van kunstenaars. Kunst wordt zo op ongebruikelijke plekken getoond en (lang) leegstaande panden wordt nieuw leven ingeblazen. Op de beurs toonde Lamart werk van Flurin Besig. De vreemde objecten zweven tussen sculptuur en design in.
Een fotografische cartografie van de Sahara maken. Om op die manier de ooit bewoonde delen in wat nu een grote woestijn is, in kaart te brengen. Dat is de achtergrond van het kunstwerk van Abdessamad El Montassir. Op de foto’s zand met soms wat groen of bijna vergane ruïnes. De gefotografeerde planten groeien specifiek op die locatie, Le Cube (Independent Art Room) uit Marokko presenteerde de kunstenaar.
Natuurlijk wordt ook in Estland kunst gemaakt. Het Artist run Rundum Presenteerde een installatie van Kristina Ollek. Een uitvergrote foto van een aquarium ornament is op doorzichtig folie geplakt. De (namaak) rotspartij trok wel de aandacht.
Je selecteert als galerie een kunstenaar. Deze mag dan zelf een kunstenaar kiezen voor een duo expositie. Het is de werkwijze van DMW Artspace uit Antwerpen. Volgens de galeriehouder een succesvolle formule omdat de geselecteerden kunstenaars heel zorgvuldig zijn in de keuze van hun duo kandidaat. Op de beurs toonde de artspace echter maar één kunstenaar. Johan Gelper. Hij maakt van alledaagse materialen en gevonden voorwerpen, ietwat ijle objecten.
“Don’t Agonize, Organize!” was de slogan van deze editie van Poppositions. In het werk van Abdessamad El Montassir (Fotoproject Sahara) vind je het politieke engagement wel terug maar bij veel andere kunstenaars speelt nauwelijks een rol. De beurs zelf brengt met elke editie en dus ook deze de slogan in de praktijk. Niet mopperen over ‘gelikte beurskunst’ op beurzen maar zelf een evenement organiseren waarin het experiment vooraan staat!
Links.
Fotoverslag van mijn hand van Poppositions 2017.
Poppositions is voorbij het evenement vond plaats van 20 t/m 23 april 2017.
Ieder jaar weer een evenement om naar uit te kijken, Art Rotterdam. DE internationale kunstbeurs van Nederland. De sfeer is geweldig informeel, de locatie schitterend, het aanbod is heel divers van non profit organisaties tot top galeries. Een plek waard de kunst gevierd en geëerd wordt. Een plek waar je als liefhebber van de kunst wil zijn, elk jaar weer.
Een beurs verslaan als Art Rotterdam is eigenlijk onmogelijk. Er is zo overweldigend veel te zien en te beleven. Dat is gewoon geen verslag van te doen. Maar dat unieke karakter, die informele sfeer, de veelzijdigheid. Je moet er eigenlijk wel over schrijven. Dus toch maar een poging. Een persoonlijk verslag van wat ik op de beurs heb gezien en beleefd.
Bij de opening van Art Rotterdam vond een korte performance/ceremonie plaats door een vendelier met de ‘Flag of Compassion‘. Het is een conceptueel kunstwerk dat vorm wil geven aan het begrip compassie. De vlag wappert gedurende de beursdagen op het dak van het van Nelle-gebouw.
Projects & Concepts wordt georganiseerd door het Mondriaanfonds. In een aparte expositieruimte tonen kunstenaars, die het afgelopen jaar een werkbijdrage hebben ontvangen van het fonds, hun werk. Het resultaat zweeft tussen een eindexamenshow van een academie en kunst die zo in een galerie kan staan. Een waardevolle mix.
Een opvallende deelnemer is Niek Hendrix, een stevig aan de weg timmerende kunstenaar. Hij vangt je mijn zijn schitterende, figuratieve schilderijen in grijstonen maar schept vervolgens verwarring door ongewone combinaties van beelden.
Jop Vissers Vorstenbosch is ook sterk aanwezig met rauw werk geïnspireerd op reclamezuilen met verlichting. In Detroit, de eens bloeiende Amerikaanse autostad waar de kunstenaar een paar maanden geweest is, staat er vele maar in onttakelde staat.
Nadat hij in 2011 was afgestudeerd aan de Rietveld academie belandde Brian Coutinho in een diep gat. Door te staan in zijn eigen kracht vocht hij zich eruit. Zijn sculpturen zijn een elegante mix van zijn Surinaamse roots, mysterieuze sprookjes en zelfportretten.
De voormalige werkplaatsen van de van Nelle Fabriek zijn traditiegetrouw het domein van Intersections, daar is deze editie een kantoorruimte aan toegevoegd. Een plek waar non-profit organisaties zich presenteren. Dit jaar is er een duidelijke aandacht voor performances. Een goede ontwikkeling, al heeft het wel tot gevolg dat de installaties er wat ontzield bijstaan als er geen performance is. De Vleeshal uit Middelburg had de aantrekkelijke performance ‘Manchmal Sind Welche Nackt’ van het duo Les Trucs (Charlotte Simon en Zink Tonsur). Een energieke, muzikale happening rond het thema vlees.
Milk presenteert een performance van Pavel van Houten. ‘Studie naar het Internationale Prototype Kilogram #53 en het relikwie het Het Heylighe Hout te Dordrecht’. Beide voorwerpen (de Kilo en de splinter hout) worden met veel eer en ceremonie omringt maar komen uit tegengestelde disciplines.
Maar we komen naar Rotterdam voor de Beurs waar een internationale selectie galeries hun keuze van actuele kunst presenteert. De stand van C&H artspace uit Amsterdam was een publiekstrekker. Vele bezoekers vergaapte zich aan de kleine machines van Zoro Feigl. Een eenvoudige motorische beweging en onverwachte inzet van materiaal vormen de basis van kunstwerken. Geen zich steeds herhalende patronen maar een soort ge-kaderde oneindigheid van beweging. Het tegenovergestelde van deze wervende dynamiek zijn de verstilde sculpturen van Sara Bjarland bij Hopstreet gallery uit Brussel. Aan de onderkant betondraad en aan de bovenkant een tak gegoten in brons. Subtiel is ook het werk van Christos Venetis bij gallery Kudlek (Keulen). Op oude boekenkaften tekent hij minutieus foto’s. Een mooi beeld van tederheid en vergankelijkheid. De tijden van het constructivisme lijken weer te herleven met het werk van Mario de Brabandere van gallery Kristof de Clerq (Gent).
De New Art section is altijd bijzonder. Jonge galeries die op basis van een aantrekkelijk tarief zich kunnen presenteren. Voorwaarde was wel een solo expositie van een kunstenaar. Frisse kunst, onontbeerlijk voor deze beurs. Billytown uit Den Haag is er. Het door kunstenaars beheerde galerie en ateliercomplex presenteert Iede Reckman. De kunstenaar combineert toeval en wiskundige regels in zijn werk, om dat te visualiseren gebruikt hij materialen als hout, gips, glas. Galerie Fold uit Londen brengt Dominic Beatie. In een stand geïnspireerd op het Bauhaus gedachtegoed, toont ze klein werk op LP formaat. De werken zijn gemaakt van gevonden materiaal en ‘gewone’ verf. Tot slot Dapiran Art Project Space uit Utrecht. De galerie toont werk van Sarah Ancelle Schönfield. Een kunstenaar met een bijzondere belangstelling voor het mysterieuze en buitenaardse. Dat levert ongewone maar spannend werk op. Bijvoorbeeld een afdruk van een ruimteschip op een koeienhuid.
Links
Website Flag of Compassion.
Vleeshal Art Rotterdam: Intersections.
Art Rotterdam is vandaag (12 feb) nog te bezoeken tot 19 uur in de van Nellefabriek te Rotterdam
Nog meer foto’s:
In het gebouw vroeger de Diamantbeurs was van Amsterdam en vanaf volgend jaar verbouwd zal worden tot Capital C wordt nu de expositie Big Art getoond. In vier verdiepingen van dit gestripte kantoorpand wordt kunst getoond waar in een galerie geen ruimte voor is.
Voor mij worden de Big Art verwachtingen niet helemaal ingelost. Er is zeker meer ruimte dan in een galerie maar het blijft een kantoorpand. De hoogte is beperkt en er zijn geen grote toegangsdeuren om echt grote werken naar binnen te brengen. Het werk van Wouter Klein Velderman ligt noodgedwongen op de grond, door gebrek aan hoogte. Jammer wat kracht van het werk gaat zo verloren. Het beeld Nägelmann van Fernando Sánchez Castillo staat bij de ingang, het was niet mogelijk om het beeld op een van de verdiepingen te krijgen.
Het sensationele aspect komt dus niet echt uit de verf. Je bezoekt een expositie echter voor de kunst. Curator Anne van der Zwaag heeft in samenwerking met diverse galeriehouders een niet geijkte doorsnede van de hedendaagse kunst samengesteld. Van Jonge kunstenaars (Lillian Vlaum) tot gelouterde meesters (Klaas Gubbels, Jan van der Ploeg). Alle disciplines zijn aanwezig, beelden, installaties, schilderijen, fotografie, video en design. Zelf heb ik me door diverse weren laten verassen. De intrigerende dubbelzinnigheid in het werk van Jans Muskee. Jan van der Ploeg had van mij een hele verdieping onderhanden mogen nemen. Het esthetische maar toch schokkende werk ‘Lamb’ van Stephan Vanfleteren (Kahmann Galery). De verrassende eenvoud van ‘Still life’van Maze de Boer. Van Wouter Klein Velderman wil ik zijn wandkleed nog eens bewonderen als het hangt.
Links
bigart.nu.
Review Big Art door Metropolis M.
Review Big Art door Mister Montley.
expositie: Big Art t/m 27 nov (Fr, Sa, Su 11-19 uur / Mo, Tu, We, Th 12-18 uur)
locatie: Diamantbeurs, Weesperplein 4, Amsterdam.
