This Art Fair is een bijzondere beurs. Niet te groot qua omvang. Dat vind ik prettig. Je bent bij binnenkomst niet gelijk de verliezer, die al die kunst niet kan behappen. Kunstenaars hebben er hun eigen stand. Dat is uniek. Geen galerie die tussen jou en de kunstenaar staat. Direct contact met de kunstenaar en die bepaalt geheel zelf wat zij of hij wil laten zien.
Het is niet zo dat er helemaal geen galeries zijn. Of meer in het algemeen organisaties rond de kunstenaar. Ze hebben vaak wel een bijzondere signatuur. Bijvoorbeeld kunstenaars initiatieven. Het stand-nummer wordt dan vooraf gegaan door een G. Bijvoorbeeld het kunstenaars collectief HorizonVertikaal uit Haalem.
De opbouw van de beurs is vrij open. Geen smalle gangpaden langs rijen hokjes vol prachtige kunst. En in die hokjes galeriehouders die (quasi) nonchalant heen en weer kuieren wachten op een belangstellende. Wat de kunstenaar zelf tonen is heel divers. Schilderijen, sculpturen, performances installaties. Jezelf presenteren is net iets belangrijker dan verkopen.
Het zijn ingrediënten die de beurs heel vitaal maken. Voor veel kunstenaars is het net zozeer een belevenis als voor de bezoeker. Daarmee is This Art Fair niet alleen een ontmoetingsplaats voor kunstliefhebber en kunstenaar maar ook tussen kunstenaars onderling.
De persoonlijke ontmoetingen met kunstenaars vind ik zelf erg waardevol. Het geeft inzicht in de tijd en inspanningen die een kunstenaar steekt in de vervaardiging van zijn werk. En hoe zij of hij dat ervaart. Die gesprekken kosten echter tijd en staan een objectief verslag van de beurs in de weg.
Daarom hieronder een aantal foto’s met een tekst erbij. Volstrekt persoonlijk en behoorlijk willekeurig. Misschien dat op deze manier iets van de spirit op deze beurs op jullie wordt overgebracht.
This Art Fair is op za 29 december en zo 30 december 2018 te zien in de Beurs van Berlage te Amsterdam (Damrak 243, 1012 ZJ Amsterdam).
Annemarie Slobbe
Gerard Dou was een fijnschilder uit de tijd van Rembrandt. Van de kunstenaar wordt gezegd dat hij eerst een kwartier stil in zijn atelier ging zitten om het stof te laten dalen voor hij begon met schilderen. Een werkwijze om de grillige omstandigheden onder controle te krijgen voor zijn minutieuze schilderwerk. Dat was eeuwen geleden. Tegenwoordig hebben we zoveel controle op het schilderen dat het een dwangbuis kan worden. Het toelaten van toeval is een middel om aan die controle te ontsnappen. Annemarie Slobbe begint vanuit het midden van het schilderij met het trekken van cirkels. Zo rond mogelijk. Dat lukt natuurlijk nooit helemaal. De ‘foutjes’ zijn kunst. Ze geven het werk een mysterieuze schoonheid.
Mickey Yang
Ik was gelijk geboeid door deze sculptuur. De associatie met dinosaurussen is natuurlijk vanzelfsprekend. Het heeft wel iets om zo’n skelet uit het natuur-historische in de wereld van de kunst te tillen. Door de uitvoering in plastic verdwijnt het macabere dat altijd aan skeletten hangt. Het fraaie ritme van de ribben komt naar voren. Je kunt ongedwongen kijken hoe het uit de grond lijkt op te rijzen om even verder in de wand weer te verdwijnen. Alles is aan tijd gebonden.
Agatha van Amée
Dit werk heeft iets betoverends. Enerzijds geeft het zoveel details maar je hebt toch alle ruimte om weg te dromen. Dat kopje dat op de grond valt, net voor het breekt. Dat is zo in het moment maar toch is het een tijdloos werk. Agatha van Amee droomde dat ze bij haar grootmoeder onder de tafel zat. Die tafel zal er niet meer zijn, of er komt een moment dat die tafel er niet meer is. Toch kunnen we altijd weer onder die tafel kruipen om even terug te keren naar de tijd in ons leven dat tijd nog niet bestond.
Kallenbach Gallery – Cripta Djan
Behalve kunstenaar is Cripta Djan ook een activist. Hij woont en werkt in Sao Paulo in Brazilië. Hij protesteert tegen de armoede en ongelijke verdeling van de rijkdom in zijn land. Daarvoor schrijft hij teksten op gebouwen. Dat mag natuurlijk niet. Dus zijn inmiddels de nodige rechtszaken tegen hem aangespannen. De dagvaardingen hangen hier keurig aan de muur.
Rini Brakkee
Big problems Small Paintings. Onder de ze noemer schildert Rini Brakkee de problemen in de wereld van vandaag op kleine schilderijen. Bosbranden als gevolg van klimaatveranderingen is er een van.
Wat ik dan erg origineel vind is om 12 schilderijen van die bosbranden als leporello te verwerken in een luciferdoosje. Je kunt het ook als een symbool zien. De oplossing van veel wereldproblemen hebben we als mens zelf in de hand…
Annemarie Nijhuis
Een herinnering aan de kamer(s) waar je als kind hebt geslapen. Die herinnering visualiseren in een ruimte waar je echt binnen kunt gaan. Hoe is dat om in een soort ‘droom’ te lopen? Annemarie Nijhuis maakte die gedachte werkelijkheid. Compleet met voorbij rijdende auto’s.
Daan den Houter
Dit werk viel me op. Misschien omdat ik van eenvoud houd. Als je als kunstenaar iets weg kunt laten moet je dat vooral doen.
In dit werk is de kunstenaar daar aardig in geslaagd. Toch is die eenvoud bedriegelijk. Het zijn niet helemaal zomaar lijntjes. Daan den Houter gutst de banen uit het hout en vult ze dan met epoxyhars/verf. Hij kan een paar banen in een keer doen en moet dan weer wachten tot de epoxy hard is.
Vind je Kunstblijfteenraadsel de moeite waard? Laat het anderen weten!:
De kunst en ik hebben een ingewikkelde relatie. Al van jongs af aan heb ik belangstelling voor de kunst. In mijn jonge jaren maakte ik ook zelf kunst, wat overging in het actief beoefenen van de fotografie. Na mijn MTS Chemische Techniek heb ik de HBO Museologie - Reinwardt Academie in Leiden gevolgd, die toen net een paar jaar was opgericht. Dat deed ik met veel plezier en succesvol.
Aan het werk komen in de museumwereld was niet eenvoudig en ik was gewoonweg te bescheiden. In de chemische industrie was volop werk, dus de keuze was snel gemaakt. Ik trouwde, werd vader en in ons gezin verschenen 3 kinderen. Daarnaast maakte ik na ruim 12 jaar chemie maakte ik de stap naar de internet-wereld en heb ik mijzelf geschoold tot Java software ontwikkelaar.
Dat is nu al weer zo'n 15 jaar geleden. De kinderen zijn nog niet het huis uit, maar wel veel zelfstandiger. Ik heb dus meer vrije tijd en het vuur voor het programmeren en de taal Java zijn wat geluwd. Er was tijd en ruimte voor een nieuwe interesse, of eigenlijk een oude: kunst. Ik heb me er sinds begin 2014 volledig ingestort.
Mijn belangstelling ligt vooral bij de jonge kunstenaar en de praktijk van het maken van kunst.
Paul Voors
Alle berichten van Paul Voors weergeven
