Ik draai me on en daar staan ze al. Een groepje van zo’n zeven jonge mensen. Mannen en vrouwen. Ze staan in een cirkel en duwde zich tegen elkaar aan. Zoals rugbyers dat doen tijdens een scrum. Even gebeurt er niets. Dan maakt één zich los uit de groep. Behoedzaam zoeken. Waarna deze ene voorzichtig omhoog klautert. De groep zet zich schrap. Over de ruggen van de anderen volgt een worsteling naar de andere kant. Het oogt heel fysiek, intiem ook wel. Als de ander zijde is bereikt, weer even zoeken. Je voeten op de grond krijgen zonder te vallen. Dat lukt. De klimmer voegt zich weer in de groep. Even is er onrust. Tot iedereen weer zijn plek heeft. Geen beweging meer. Dan maakt de volgende zich uit de groep los. Het fysieke ritueel herhaalt zich. Als iedereen is geweest -tenminste dat schat ik zelf in- lost de groep zich op. Even vluchtig als ze ontstond. Op blote voeten lopen de leden alle kanten op.
Performance Huddle van Simone Forti (1)
Performance Huddle van Simone Forti (2)
Performance Huddle van Simone Forti (3)
Performance Huddle van Simone Forti (4)
Performance Huddle van Simone Forti (5)
Performance Huddle van Simone Forti (6)
Performance Huddle van Simone Forti (7)
Performance Huddle van Simone Forti (8)
Performance Huddle van Simone Forti (9)
Performance Huddle van Simone Forti (10)
Performance Huddle van Simone Forti (11)
Performance Huddle van Simone Forti – 1
Tijdens het Spring Performance Festival op zondag 20 maart werd de Huddle voor het Stedelijk opgevoerd. Dit gebeurde op initiatief van de Vleeshal. Van Simone Forti wordt in de vleeshal op 28 maar al haar Dance Constructions uitgevoerd. De Huddle is er een van.
De kunst en ik hebben een ingewikkelde relatie. Al van jongs af aan heb ik belangstelling voor de kunst. In mijn jonge jaren maakte ik ook zelf kunst, wat overging in het actief beoefenen van de fotografie. Na mijn MTS Chemische Techniek heb ik de HBO Museologie - Reinwardt Academie in Leiden gevolgd, die toen net een paar jaar was opgericht. Dat deed ik met veel plezier en succesvol.
Aan het werk komen in de museumwereld was niet eenvoudig en ik was gewoonweg te bescheiden. In de chemische industrie was volop werk, dus de keuze was snel gemaakt. Ik trouwde, werd vader en in ons gezin verschenen 3 kinderen. Daarnaast maakte ik na ruim 12 jaar chemie maakte ik de stap naar de internet-wereld en heb ik mijzelf geschoold tot Java software ontwikkelaar.
Dat is nu al weer zo'n 15 jaar geleden. De kinderen zijn nog niet het huis uit, maar wel veel zelfstandiger. Ik heb dus meer vrije tijd en het vuur voor het programmeren en de taal Java zijn wat geluwd. Er was tijd en ruimte voor een nieuwe interesse, of eigenlijk een oude: kunst. Ik heb me er sinds begin 2014 volledig ingestort.
Mijn belangstelling ligt vooral bij de jonge kunstenaar en de praktijk van het maken van kunst.
Paul Voors
Alle berichten van Paul Voors weergeven
